Οι Έλληνες Κουίσλινγκ

Το δημοσίευμα από τα σημερινά "Νέα". Η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα που έδωσε τη συγκατάθεσή της για το άνοιγμα των 30 εκατομμυρίων φακέλλων που φυλάσσονται στη γερμανική πόλη Μπάντ Άρολσεν. Τρεις μόλις ημέρες μετά τον εορτασμό της εθνικής επετείου και μετά όλα όσα ακούστηκαν περί "εθνικής ομοψυχίας" και "ενότητας των Ελλήνων το '40" από επίσημους και μη όπως κάθε χρόνο, έρχεται η είδηση να ταράξει τα βαθιά αμίλητα νερά της λήθης για "αυτούς" που δεν ομοψυχούσαν μεν, λειτουργούσαν "εθνικώς" δε μετά την απελευθέρωση παρά το γεγονός ότι υπήρξαν συνεργάτες του κατακτητή.
Και είναι πολλοί. Τρανταχτά ονόματα και ισχυρές οικογένειες της πολιτικής και των γραμμάτων. Χαρακτηριστικά αναφέρω την εικόνα της υποδοχής των γερμανικών στρατευμάτων από γνωστούς καθηγητές του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης στις 9 Απριλίου 1941. Οι ταγοί του έθνους ανέλαβαν τότε δράση με το καλημέρα.
Μετά τη συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου η χώρα μοιράστηκε σε τρεις ζώνες κατοχής. Οι Γερμανοί και οι Ιταλοί διόρισαν την πρώτη κυβέρνηση των δωσίλογων με "πρωθυπουργό" τον στρατηγό Τσολάκογλου. Την "κυβέρνηση" πλαισίωσαν κυρίως υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί και μερικοί γερμανόφιλοι πολίτες. Δηλαδή την κυβέρνηση πλαισίωσε μέρος των στρατιωτικών ηγετών του ελληνικού στρατού που έγραψε το έπος της Αλβανίας!!! Ακριβώς έτσι. Ο "πρωθυπουργός" Τσολάκογλου ήταν διοικητής του τμήματος στρατιάς δυτικής Μακεδονίας, της μεγαλύτερης μονάδας του στρατού της Αλβανίας, "υπουργός" εσωτερικών έγινε ο στρατηγός Γ. Δεμέστιχας διοικητής του Α Σώματος Στρατού, "υπουργός" Εθνικής Άμυνας (!!!) ο υποστράτηγος Γ. Μπάκος διοικητής του Β Σώματος Στρατού, "υπουργός" Εργασίας και Γεωργίας ο υποστράτηγος Κατσιμήτρος διοικητής της 8ης μεραρχίας, της μεραρχίας δηλαδή που υπεράσπισε την Ήπειρο. Θα είδατε την αναπαράσταση της μάχης στο Καλπάκι στην τηλεόραση. Η 8η μεραρχία πολέμησε... Καλλίτερα να μη συνεχίσω τον κατάλογο. Με λίγα λόγια η πρώτη "κυβέρνηση" των συνεργατών έμοιαζε με Γενικό Επιτελείο ένα πράμα. Και όλα αυτά τη στιγμή που η Κρήτη ήταν ακόμη ελεύθερη φιλοξενώντας τον βασιλιά και την νόμιμη κυβέρνηση της χώρας. Την ώρα που ο ελληνικός στρατός επέστρεφε σκυφτός και κουρελιασμένος και η Αθήνα είχε γεμίσει από σακάτηδες του μετώπου. Για να επιβεβαιωθεί ο άγγλος στρατάρχης Γουίλσον " εσχημάτισα τότε την εντύπωσιν ότι ο πόλεμος που διεξήγετο εις την Αλβανίαν ήτο πόλεμος του Λαού". Πολλές φορές οι Άγγλοι μίλησαν για προδοσία κατά τη γερμανική επίθεση...
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, παλαιός μητροπολίτης Τραπεζούντας αρνήθηκε να ορκίσει την "κυβέρνηση". Το πρόβλημα λύθηκε. Τους όρκισε ο Δαμασκηνός. Μάλιστα. Αυτός που επέτρεψε ως Αντιβασιλέας να ματώσει η Αθήνα στα Δεκεμβριανά το'44.
Και είναι απορίας άξιο πως έγινε αυτό. Πως όλοι αυτοί συνεργάστηκαν με τον κατακτητή. Το εξηγεί καταπληκτικά ο Κρις Γουντχάουζ στο βιβλίο του "το μήλο της έριδος" εκδόσεις Εξάντας στη σελίδα 51, που αναφέρει ότι μπορεί μεν ο Μεταξάς να συγκρούστηκε με τον άξονα "είχε προετοιμάσει ωστόσο τον δρόμο για την κατοχή προσαρμόζοντας ανάλογα την κρατική μηχανή και συνηθίζοντας το λαό σε αυταρχική διακυβέρνηση. Οι Γερμανοί επομένως, δεν είχαν ανάγκη να επινοήσουν ένα νέο είδος διοικήσεως για να γεμίσουν το κενό, χρειάστηκε μόνο να βρουν μερικά πρόσωπα, για τις κενές θέσεις των υπουργείων". Ο ίδιος ο Ι. Μεταξάς στο Ημερολόγιό του ενόψει του επερχόμενου πολέμου δεν είχε αμφιβολία για την τύχη της χώρας "Αν υπερισχύσουν οι Γερμανοί θα γίνομεν δούλοι των. Αν υπερισχύσουν οι Άγγλοι θα γίνομεν δούλοι αυτωνών"
Συνολικά τρεις κατοχικές "κυβερνήσεις" υπηρέτησαν τον κατακτητή. Η τρίτη, υπό τον Ι. Ράλλη έφτιαξε τα περιβόητα "τάγματα ασφαλείας" όπου τα επάνδρωσαν πολλοί αξιωματικοί μεταξύ αυτών και ο μετέπειτα δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος. Εμπνευστής των ταγμάτων ασφαλείας ήταν ο πρώην δικτάτορας Θ. Πάγκαλος. Έτσι δεν πρέπει να παραξενεύει η επίσημη αναγνώριση των ταγμάτων ασφαλείας από την χούντα της επταετίας που μεταμόρφωσε την συνεργασία με τους Ναζί σε εθνική προσφορά. Τα τάγματα ασφαλείας επιστρατεύτηκαν από τους Εγγλέζους για το στήσιμο του μεταπολεμικού κράτους μετά την απελευθέρωση.... Την ίδια ώρα εκείνοι που συμμετείχαν στον μεγαλύτερο εθελοντικό στρατό της ελληνικής ιστορίας, στην εθνική αντίσταση, ήταν ανεπιθύμητοι και εθνικώς ύποπτοι...
Στο "πολιτικό πεδίο" για να καλυφθεί η έννοια της θεσμικής νομιμότητος αυτών των κυβερνήσεων ιδρύθηκε η "Ελληνική Πολιτεία" ένα μόρφωμα όπου το υπουργικό συμβούλιο μπορούσε να νομοθετεί και να ασκεί εκτελεστική εξουσία ταυτόχρονα. Στα τρεισήμισι χρόνια της κατοχής εκδόθηκαν πάμπολλα διατάγματα και νόμοι. Το κορυφαίο είναι ότι μερικά από αυτά διατηρήθηκαν σχεδόν ως τις μέρες μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον περίφημο νόμο για την αφισοκόλληση. Επίσης διατηρήθηκαν όλες οι πράξεις που αφορούσαν στις απαλλοτριώσεις για την κατασκευή μεγάλων έργων. Η κατασκευή του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό ανήκει σ' αυτήν την κατηγορία. Γενικά η κατοχική διακυβέρνηση θεωρήθηκε συνέχεια το ελληνικού κράτους! Γι αυτό το λόγο σέρνονταν μετά την απελευθέρωση στα δικαστήρια, στα έκτακτα στρατοδικεία, στις εξορίες και στα εκτελεστικά αποσπάσματα εκείνοι που αντιστάθηκαν ένοπλα στον κατακτητή με την κατηγορία ότι στασίασαν απέναντι στο ελληνικό κράτος. Τέτοια ξεφτίλα...
Αυτά για να μην έχουμε αυταπάτες για το ποιος μεγαλούργησε στην Αλβανία και στην Εθνική Αντίσταση. Η τετραετία από τον Οκτώβριο του '40 μέχρι τον Οκτώβριο του '44 που έφυγαν οι Γερμανοί αποτελεί μία από τις λαμπρότερες περιόδους του ελληνικού έθνους. Ο Ελληνικός στρατός στην Αλβανία και οι Σταυραετοί της Εθνικής Αντίστασης έγραψαν τις ενδοξότερες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Δυστυχώς την ιστορία την έγραψαν οι "άλλοι". Αυτοί που τα ονόματά τους θα βγουν επιτέλους στη φόρα σύμφωνα με το δημοσίευμα. Και είναι ώρα να ασχοληθεί η ιστορία μαζί τους καταδικάζοντας τα εγκλήματα που έμειναν ατιμώρητα και ξεπλύθηκαν στην "εθνική κολυμβήθρα". Γιατί όπως γράφει ο Eric Hobsbawm είναι "ζωτική η ανάγκη της κοινωνίας για ιστορικούς που κατ' επάγγελμα πρέπει να θυμίζουν στους συμπολίτες τους αυτά που λησμονούν".

Απέναντι από τον Γιούχτα

Στην τηλεόραση παράτες και τελετές από το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Έτος Νίκου Καζαντζάκη. Η μνήμη όμως είναι στολίδι πολύ ενοχλητικό για όποιον τη φέρει. Τρέχει ακούσια στην απουσία της εκκλησίας και της πολιτείας από την υποδοχή του νεκρού του Νίκου Καζαντζάκη πριν ακριβώς πενήντα χρόνια. Στις 25 Οκτωβρίου 1957 πέρναγε στην αθανασία ο Μεγάλος Κρητικός. Απεβίωσε στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας. Η σορός του έφτασε στην Αθήνα την Κυριακή 4 Νοεμβρίου οδικώς στις εννέα το βράδυ. Σε όλες τις χώρες που πέρασε η πομπή με τον Μεγάλο Νεκρό αποδόθηκαν οι δέουσες τιμές. Στην Αθήνα η Αρχιεπισκοπή αρνήθηκε να παραχωρήσει έστω μία συνοικιακή εκκλησία για να τοποθετηθεί η σορός για λαϊκό προσκύνημα. "Να τον τοποθετήσετε στο νεκροτομείο" ήταν η απάντηση του Αρχιεπισκόπου Θεόκλητου. Σε νεκροτομείο... Ο Καζαντζάκης.... Τελικά μετά από τις άοκνες προσπάθειες των φίλων του ο νεκρός τοποθετήθηκε στο νεκροστάσιο του Α νεκροταφείου. Ο εφημέριος του Α νεκροταφείου, ειδοποιημένος βεβαίως δεν εμφανίστηκε ποτέ... Η Αθήνα, η Κυβέρνηση, ο Πολιτικός Κόσμος, η Ακαδημία Αθηνών, το Πανεπιστήμιο και η Εκκλησία της Ελλάδος δεν άντεξαν ούτε νεκρό τον Καζαντζάκη. Η απρέπεια και η ύβρις σε όλο τους το μεγαλείο. Η εκδικητική κακία των ημεδαπών νάνων. Όλο το βράδυ κανένας επίσημος δεν τόλμησε να περάσει να ανάψει ένα κερί, να προσκυνήσει τον νεκρό μιας από τις μεγαλύτερες δόξες της ελληνικής λογοτεχνίας. Μόνο τρεις τέσσερις φίλοι πέρασαν να τον χαιρετίσουν.
Την επόμενη ημέρα Δευτέρα 5 Νοεμβρίου η σορός μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο όπου ο λαός της Κρήτης επέβαλε γενική αργία στην πόλη, στην αγορά και στα σχολεία. Άνοιξε την μητρόπολη του αγίου Μηνά που έχει θεμελιωθεί πάνω σε ογκόλιθους από τα τείχη της Κνωσού, τοποθέτησε τον νεκρό κάτω από το βλέμμα του καβαλάρη μαχητή αγίου του, του προστάτη του Μεγάλου Κάστρου και εκήδεψε πάνδημα τον Δάσκαλο, με τη συμμετοχή και της Εκκλησίας της Κρήτης που δεν υπάγεται στην ελλαδική Εκκλησία. Ο Καζαντζάκης ετάφη στην τάπια του προμαχώνα Μαρτινέγκο, να αγναντίζει για πάντα τον Χάνδακα, το Μεγάλο Κάστρο που τον γέννησε, το κρητικό πέλαγος που λάτρεψε, απέναντι από τον Γιούχτα, το ανθρωπόμορφο ιερό βουνό των μινωιτών, της Κνωσού, τον τάφο του Κρηταγενή Δία. Όταν το φέρετρο έφτασε ψηλά στον Μαρτινέγκο και οι νεκροθάφτες ετοιμάζονταν, ο Καπετάν Μανούσακας, θεριό ολάκερο, βγαλμένος λες από τον "Καπετάν Μιχάλη" με τα στιβάνια του να στραφταλίζουν στον φθινοπωρινό κρητικό ήλιο, σπρώχνει τους νεκροθάφτες, αρπάζει την κάσα και τοποθετεί μόνος του τον νεκρό στο μνήμα φωνάζοντας δυνατά : "Τουτουσές τσ' ανθρώπους μωρέ δεν τσοι θάβουνε νεκροθάφτες....."

Πεντακόσια Βήματα

Απρίλης πρόσφατου έτους στην Λευκωσία. Κοντά στην πράσινη γραμμή ο Σωφρόνης, κύπριος επιχειρηματίας και ο Βασίλης, ελλαδίτης ομότεχνος του, κουτσοπίνουν σε ταβέρνα του "ελληνικού". Ο ήλιος γέρνει σχολιάζοντας τις μωβ αποχρώσεις του πάνω από την διχοτομημένη πόλη. Ο Σωφρόνης στα σαράντα πέντε του πλέον, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην "άλλη" πλευρά της πόλης. Δεν έχει επισκεφθεί το πατρικό του από το 1974, όταν έφυγαν αυτός και η οικογένειά του άρον-άρον, αφήνοντας πίσω τους στο σπίτι όλα τα υπάρχοντά τους. Έχει πια νυχτώσει για τα καλά, το κρασί ρέει άφθονο. Ο Βασίλης που επισκέπτεται πρώτη φορά τη Λευκωσία, ρωτά τον Σωφρόνη πόσο μακρυά είναι το σπίτι του. "Περίπου πεντακόσια βήματα από δω", απαντά και τα μάτια του θολώνουν. Ένα δάκρυ κυλά αβασάνιστα. Έχουν πιει πολύ. Ξαφνικά, ο Σωφρόνης σηκώνεται με την αποφασιστικότητα των ορκισμένων εραστών που δεν μπορούν να αποχωριστούν το ταίρι τους. "Πάμε. Απόψε θέλω να δω το σπίτι μου. Θέλω να έρθεις μαζί μου. Σήκω". Ο Βασίλης προσπαθεί να του αλλάξει γνώμη. Μάταια. Η φόρτιση είναι μεγάλη. Χωρίς να το πολυκαταλάβουν είναι μπροστά σε ένα διατηρητέο σπίτι στην κατεχόμενη Λευκωσία. Χτυπούν την πόρτα. Ένας άνδρας ανοίγει. Μελαχρινός, αδύνατος με ελαφριά γενειάδα, γύρω στα τριάντα. Ο Βασίλης προσέχει ότι το παρουσιαστικό του άνδρα δεν ταιριάζει σε ιδιοκτήτη αυτής της όμορφης αρχοντικής οικίας. Ο Σωφρόνης με τρεμάμενη φωνή που με δυσκολία συγκρατεί τον ρυθμό της, μιλώντας ελληνικά στον άγνωστο άνδρα, του εξηγεί ότι αυτός και η οικογένειά του έμεναν σ' αυτό το σπίτι μέχρι τον Ιούλιο του 1974. Ζητώντας συγνώμη για το ακατάλληλο της ώρας τον ρωτά εάν μπορούν να ανέβουν για λίγο. Ο άνδρας συναινεί μάλλον πρόθυμα.Ο Βασίλης απλά παρατηρεί χωρίς να μπορεί να επέμβει σε τίποτα. Νιώθει ανασφαλής. Η αμηχανία συνδυασμένη με έναν αδικαιολόγητο φόβο τον κυριεύουν. Ανεβαίνουν προσεκτικά την ξύλινη σκάλα. Μπαίνουν στο σαλόνι. Παλιομοδίτικα έπιπλα με ταπετσαρία χρώματος σιέλ και αρκετοί πίνακες κρεμασμένοι στον τοίχο. Ο Βασίλης από την συγκινημένη όψη του Σοφρώνη καταλαβαίνει ότι όλα αυτά τα έπιπλα και τα αντικείμενα ανήκαν στην οικογένεια του. Οι νέοι ένοικοι του σπιτιού δεν άλλαξαν τίποτα. Δεν πρόσθεσαν αλλά ούτε αφαίρεσαν το παραμικρό. Ο Βασίλης νιώθει την ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη από μία αλλόκοτη αύρα. Μέσα στο σαλόνι παίζουν τέσσερα μικρά παιδιά. Μία γυναίκα εμφανίζεται φορώντας μαντίλι στο κεφάλι. Τα μάτια της σπαθίζουν ανήσυχα. Ο Σωφρόνης επικεντρώνει το βλέμμα του σε δύο φωτογραφίες - πορτραίτα δύο ηλικιωμένων προσώπων στην αριστερή πλευρά του σαλονιού. Βουρκώνει. "Ο παππούς και η γιαγιά" ψιθυρίζει. Με φωνή που παραμένει με δυσκολία σταθερή, ζητά από τον άνδρα να του επιτρέψει να ανέβει στο δωμάτιο της σοφίτας. Ο άνδρας με άνεση τους συνοδεύει ευγενικά στη στενή ξύλινη σκάλα. Στη θέα του δωματίου μετά από τριάντα χρόνια ο Σοφρώνης σχεδόν καταρρέει. Γυρνώντας στον άνδρα του λέει ανάμεσα σε αναφιλητά "ξέρεις...σ' αυτό το δωμάτιο... εδώ γεννήθηκα" ο άνδρας του απαντά με ήρεμη και σταθερή φωνή "και εγώ το ίδιο....και τα παιδιά μου...". Ο Σωφρόνιος συνέρχεται, κατεβαίνει αργά την στενή ξύλινη σκάλα μπαίνει στο σαλόνι, ξεκρεμά τις φωτογραφίες του παππού και της γιαγιάς , τις αγκαλιάζει και κρατώντας τες σφιχτά, καληνυχτίζει την οικογένεια, ευχαριστώντας που τους επέτρεψαν να ανέβουν στο σπίτι τέτοια περασμένη ώρα. Κατεβαίνουν την σκάλα προς την είσοδο αργά. Ο ήχος της ξύλινης σκάλας στα βήματα των δύο επισκεπτών αποδίδει στη στιγμή μία αίσθηση μεγαλοπρέπειας. Περπατώντας προς το φυλάκιο της πράσινης γραμμής ο Σωφρόνης κρατώντας τρυφερά τις φωτογραφίες ακούει συνεχώς στα αυτιά του τα λόγια του άνδρα που θαρρείς ότι έχουν στοιχειώσει μέσα του : "και εγώ το ίδιο.....και τα παιδιά μου....".

Εσκοντίντο

Σας μεταφέρω έκτακτη είδηση. Μετά από γραπτό αίτημα των αμερικανικών ομοσπονδιακών υπηρεσιών και του κυβερνήτη της Καλιφόρνια Αρνολντ Σβατσενέγκερ αναχωρεί απόψε από το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας, αεροσκάφος που θα μεταφέρει την ελληνική αποστολή εμπειρογνωμόνων προκειμένου να προσφερθεί η υψηλού επιπέδου αρωγή της ελληνικής πολιτείας στο πρόβλημα της καταπολέμησης των πυρκαγιών στην Καλιφόρνια. Η αποστολή θα ασχοληθεί με την στρατηγική για την αποτροπή της καταστροφής του Λος Αντζελες, του Εσκοντίντο και του Σαν Φραντζίσκο. Επικεφαλής της αποστολής είναι ο Βύρων Πολύδωρας,ενώ συμμετέχουν επίσης ο αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος κ. Κόης, ο υπαρχηγός κ. Παππάς που αντιμετώπισε προσωπικά με επιτυχία την φωτιά στην Αρχαία Ολυμπία τον προηγούμενο Αύγουστο,ο Χρήστος Ζαχόπουλος γενικός γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού, ο δήμαρχος Ζαχάρως και ο Πάνος Σόμπολος. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στο άκουσμα της έλευσης της ελληνικής αποστολής οι αμερικανικές πόλεις του Λος Αντζελες, του Εσκοντίντο και του Σαν Φραντζίσκο εκκενώνονται προληπτικά ενώ ο καλιφορνέζος στρατηγός άνεμος υπέβαλε την παραίτησή του.

Στο Ντάτσουν μιας Φυλής που Ζει Φευγάτη

Ξενύχτησα παρακολουθώντας την εκπομπή του Νίκου Αλιάγα "γκρο πλαν" στον άλφα που είχε καλεσμένο τον Διονύση Σαββόπουλο. Τα γυρίσματα έγιναν στις 29 του Σεπτέμβρη στην Θεσσαλονίκη. Μου τη δίνει το στυλάκι του σκηνοθέτη της εκπομπής που τραβάει τρικάμερο και κάνει κοντινό στον Αλιάγα την ώρα που μιλά ο προσκεκλημένος του, τόσο πολύ, που λίγο θέλω τώρα ν' αρχίσω να τα χώνω για τον Αλιάγα και την εγωπάθεια του και να χαλάσω το ποστ, αλλά ας είναι, συγκρατούμαι. Οφείλω να ομολογήσω ότι την πήγαν πολύ καλά την εκπομπή και ήρθαν διαβασμένοι. Συγκινητική η επίσκεψη στο 5ο γυμνάσιο που φοίτησε ο Διονύσης, συγκινητικός και καίριος ο παιδικός του φίλος Μπάμπης Καλλιπολίτης. Είμαι φαν του Διονύση από πολλά χρόνια. Από το γυμνάσιο. Αγαπώ τα τραγούδια του και κυρίως τους στίχους του. Μ' αυτούς τους στίχους μεγάλωσα. Έχουν στοιχειώσει μέσα μου. Νανουρίζω συχνά την κόρη μου τα βράδια με τον "κυρ Σταύρο". Πέρυσι το καλοκαίρι σε μία πολύ μικρή συναυλία του "Πυρήνα" στην Κρήτη η κόρη μου -τεσσάρων τότε- που καθόταν πίσω από την υπαίθρια "σκηνή" άρχισε να λέει τους στίχους του "κυρ Σταύρου" μαζί με τον Διονύση. Αυτός σταμάτησε και την άφησε έκπληκτος να ολοκληρώσει την απαγγελία μαζί με τους μουσικούς. Ήταν απόλαυση. "Αυτό το παραμύθι είναι του μπαμπά μου!!!!" είπε η μικρή σαν τελείωσε....Βέβαια η σχέση πέρασε από δοκιμασία τον καιρό με τα κουρέματα, τα στρατόπεδα ,τις σημαίες και τις άλλες υπερβολές του Διονύση. Αλλά έτσι είναι. Όπως και σε μία ερωτική σχέση τα πρώτα, το δυνατό ξεκίνημα δηλαδή που γίνονται όλες οι αναφορές, στηρίζουν την πορεία. Παρότι μου στραβόκατσε και δεν το κατάπια, δεν έσπασα τα βινύλια και όταν τον άκουσα ξανά το 1992 στην Θεσσαλονίκη ήταν σαν να μην άλλαξε τίποτα. Ομολογώ ότι εάν είχα σπάσει τα βινύλια τότε θα είχα διαπράξει ακρωτηριασμό. Ο Διονύσης εκείνη την περίοδο άκουσε πολλά από τους φίλους του. Το εκμυστηρεύτηκε στην εκπομπή και ο Μπάμπης Καλλιπολίτης. Τσακώθηκαν είπε. Βρίστηκαν. Ο Διονύσης έχει ζητήσει επανειλημμένα συγνώμη για εκείνη την περίοδο από τους "δικούς του" από το κοινό του.
Το πρωί που ήμουν στο κέντρο της πόλης για δουλειές, συμπτωματικά αγόρασα από ένα πωλητήριο μεταχειρισμένων δίσκων στο Ναυαρίνο το μοναδικό βινύλιο του Διονύση που αρνιόμουν πεισματικά να αποκτήσω όλα αυτά τα χρόνια, "το κούρεμα". Όταν λοιπόν ανακάλυψα αργά το απόγευμα ότι υπάρχει αυτή η εκπομπή το βράδυ, αποφάσισα να την δω. Ωραία σύμπτωση σκέφτηκα. Αφού άκουσα το "κούρεμα", κανά δυό τρείς φορές πριν την εκπομπή, σκέφτηκα πόσο μπροστά ήταν ο Διονύσης με το "κωλοέλληνες":

"Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη
που φτάνει στο γνωστό αγριορωμηό
στο ντάτσουν μιας φυλής που ζει φευγάτη
απ' ότι ελληνικό στον κόσμο αυτό"

Ο πιο επίκαιρος στίχος, γραμμένος πριν από είκοσι χρόνια από έναν από τους σπουδαιότερους νεοέλληνες ποιητές κατά τον Οδυσσέα Ελύτη....Κι ας του λέγαμε τότε τόσα, γι αυτό ακριβώς το τραγούδι. Όσο θυμάμαι τώρα τι του είχε σούρει ο συχωρεμένος ο Βασίλης Ραφαηλίδης ...

Παιδί Παπά Διαβόλου Εγγόνι

Του Στάθη από την Ελευθεροτυπία (23.10.2007)


Το ξεκατίνιασμα στο πασοκ δεν έχει όρια. Κάθε μέρα και καλλίτερα. Μετά τα "Ντούτσε", "Φύρερ", "ανίκανος", "άχρηστος", "πρίγκηπας" , "πορφυρογέννητος" η προβοκάτσια της ημέρας λέει ότι ο Βαγγέλης τάχθηκε υπέρ της αυτονομίας της Κρήτης σε περιοδεία του στα Χανιά!!! Από την άλλη ο Γιώργος απαντώντας στην Πάτρα σε ερώτηση για τα περιουσιακά του στοιχεία δήλωσε ότι από τον παππού του κληρονόμησε ένα ρολόι και από τον πατέρα του το όνομα! Μάλιστα. Κατά τα άλλα στις 11 Νοέμβρη οι πασόκοι θα κληθούν να εκλέξουν το καλλίτερο παπαδοδισέγγονο. Α, όλα κι όλα ο Γιώργος και ο Βαγγέλης ξεκινούν την κούρσα στα ίσα. Με όνομα βαρύ σαν ιστορία και με προπάππο παπά. Ο θεός μαζί τους. Εν τω μεταξύ οι Ταλιμπάν οπαδοί των δύο μονομάχων διαγκωνίζονται στο ποιός αρχηγός θα είναι ο αποτελεσματικότερος κανίβαλος. Ποιός θα "φάει"¨μετά την εκλογή του Νοέμβρη, τους υποστηρικτές του αντιπάλου του πιο αποτελεσματικά. Αμφότεροι υπόσχονται άμεση σφαγή στο γόνατο αυθημερόν, χωρίς να ματώσει η ποδιά του χασάπη. Περάστε κόσμε!!!
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν νικητή στο πασόκ τον Γιώργο αλλά την Νέα Δημοκρατία μπορεί να την κερδίσει ο Βενιζέλος, γιατί ως φαίνεται ο Γιώργος θα έχει τις περισσότερες διαρροές προς την αριστερά!!! Δηλαδή ο Γιώργος ως σίγουρος νικητής και αδιαμφισβήτητος ηγέτης στο πασόκ, θα πληρώσει στην αριστερά όλα τα ληξιπρόθεσμα γραμμάτια τόσο του παππού του, που την οδήγησε δεμένη χειροπόδαρα μετά το Λίβανο και τη Καζέρτα, στα δεκεμβριανά και στον εμφύλιο όσο και του πατέρα του που τη λεηλάτησε συστηματικά από συνθήματα, ψήφους και στελέχη. Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα. Τουλάχιστον θα του μείνει το ρολόι του παππού του...

Μύλος

Η υποτιθέμενη δήλωση του Βαγγέλη στην έδρα των Παπανδρέου στην Πάτρα, ότι "η ζωή του Γιώργου Παπανδρέου δεν συνάδει με τα εισοδήματά που έχει" έχει ανάψει τα αίματα στο πασοκ. Στα παράθυρα των καναλιών ο αρχισυντάκτης της τοπικής εφημερίδας της Πάτρας, που δημοσίευσε τη δήλωση, και "έβγαλε" δημοσιογραφικά το θέμα. Ο συγκεκριμένος αρχισυντάκτης είναι "σεσημασμένος". Το 1992 και ενώ υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία στην αεροπορική βάση του Αράξου "έστησε" επίθεση τρομοκρατών την οποία απέκρουσε ο ίδιος από τη σκοπιά που φύλαγε. Είχε ρίξει εάν θυμάμαι καλά και μερικές σφαίρες με το G3!! Μετά από τις σχετικές ανακρίσεις των αξιωματικών της πολεμικής αεροπορίας αποδείχθηκε ότι όλα ήταν παραμύθια και ο στρατεύσιμος ομολόγησε ότι προσπάθησε να παραπλανήσει τις αρχές. Πιστεύω ότι και σήμερα κάνει ακριβώς το ίδιο. Το μείζων θέμα όμως είναι ότι μία προφανής προβοκάτσια, ενός τουλάχιστον περίεργου τύπου που καταφέρνει να βρίσκει δουλειά στη μεγαλύτερη επαρχιακή εφημερίδα της χώρας, είναι πλέον ικανή να χωρίσει το πασόκ στα δύο. Το τι γίνεται είναι απίστευτο. Για Μουσολίνι και Φύρερ μιλά ο Πάγκαλος. Για καραγκιόζηδες ο Κουλούρης αναφερόμενος στον Πάγκαλο. Στο Πασοκ είκοσι μέρες πριν από τις εκλογές, οι δύο "στρατοί" Γιώργου και Βαγγέλη, λειτουργούν σαν δύο διαφορετικά κόμματα.

Στο Μαξίμου από την άλλη επικρατεί εκνευρισμός. Ο Πέτρος Τατούλης με άρθρο του στην ελευθεροτυπία γράφει για τον "αυταρχισμό" την "αλαζονία" και την ανάγκη για το "τέλος" των αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Ο Βύρων Πολύδωρας τόλμησε να δηλώσει σε εφημερίδα ότι ο πρωθυπουργός έκανε "μέγιστη, τρισμέγιστη μαλακία" που δεν τον συμπεριέλαβε στην κυβέρνηση. Τα άλλα καπετανάτα που επαρκώς ανέφερα στο ποστ του Σαββάτου με τίτλο "Δυναμική Αντιπολίτευση" συνεχίζουν το βιολί τους.

Επαναλαμβάνω την απορία μου. Γιατί πήγαμε σε εσπευσμένες εκλογές? Ποιόν βολεύει αυτό το μπάχαλο? Δεν το περίμεναν? Δεν το νομίζω. Και το περίμεναν και το ήξεραν. Ο εκλογικός νόμος ήταν απαγορευτικός για μεγαλύτερες προσδοκίες από το 152 για την κυβέρνηση και οι δημοσκοπήσεις έδιναν από μήνες και τις τάσεις και τη διαφορά μεταξύ των δύο. Ένα μήνα μετά τις εκλογές έχει χαθεί η μπάλα. Τι γίνεται?

Ο υποβολέας φωνάζει δυνατά: "Πόσο καιρό στο λέω καρντάση?" Αποφάσισα λοιπόν να σας μεταφέρω το σενάριο που επιμένει μήνες τώρα ο γνωστός υποβολέας. Τα παιδάκια, λέει, όλα μαζί, ετοιμάζονται να παίξουν τάβλι στην πλάτη μας. Προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα κρίσης και να πάνε σε συγκυβέρνηση με όποιο κομμάτι από το πασόκ ακολουθήσει προκειμένου να κλείσουν όλα τα ζητήματα. Εθνικά, ασφαλιστικό, παιδεία, οικονομία...Για αυτό ανοίγουν όλα τα θέματα τώρα με διαρροές στον τύπο. Για να υπάρξουν οι αναμενόμενες αντιδράσεις που θα στρώσουν το χαλί για τις συνεργασίες και τις "εθνικές" λύσεις. Ακούγεται υπερβολικό? Οψόμεθα.

Μετά τους μηχανικούς τι?

Το 17ο Συνέδριο του ΚΚ της Κίνας ολοκληρώνει τις εργασίες του σήμερα με την εκλογή του διαδόχου του Χου Ζιντάο. Ο νέος ηγέτης θα αναλάβει το 2012. Από τον δυτικό τύπο, ηλεκτρονικό και έντυπο ενημερωθήκαμε για τις δύο αντιμαχόμενες τάσεις στο κόμμα. Η μία εναγωνίως ζητά την επιστροφή στις ρίζες του επαναστατικού μαοισμού ενώ η άλλη θαλερά απαιτεί μία δημοκρατία δυτικού τύπου. Όλα αυτά θα διαδραματιστούν όπως πάντα πίσω από την σκηνή. Για ότι συμβεί εκεί πίσω οι κινέζοι γραφειοκράτες θα φροντίσουν για να αποτρέψουν την ενημέρωση των εχθρών του σοσιαλισμού. Αυτά συμβαίνουν στη χώρα που μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχει σκαρφαλώσει στην τρίτη θέση της παγκόσμιας οικονομικής κατάταξης, πίσω από τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Στη χώρα που διαθέτει τα μεγαλύτερα συναλλαγματικά αποθέματα παγκοσμίως, αποτέλεσμα της εξαγωγικής έκρηξης και των ξένων κεφαλαίων που επενδύθηκαν τα τελευταία χρόνια. Στην πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου, με το 46,7% του πληθυσμού να ζει με λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα, γεγονός που απεικονίζει τις τεράστιες οικονομικές ανισότητες μεταξύ γεωγραφικών περιοχών και ομάδων πληθυσμού. Μια χώρα τέλος με φοβερά περιβαλλοντικά προβλήματα, υψηλότατους δείκτες διαφθοράς και χιλιάδες θανατικές καταδίκες πολιτών της. Αυτή η χώρα αυτοαποκαλείται σοσιαλιστική λαική δημοκρατία και ζει κάτω από τη σκιά του σφυροδρέπανου. Ο διάδοχος του Μάο, Ντενγκ Σιαο - Πινγκ είχε προαναγγείλει τις εξελίξεις σχεδόν αμέσως με την ανάληψη των καθηκόντων του: "δεν έχει σημασία τι χρώμα έχει ο γάτος αρκεί να πιάνει ποντίκια". Για να μην αφήσει όμως και κανένα παράθυρο ανοιχτό στους γηγενείς οπουρτουνιστές και εχθρούς της επανάστασης διεκπεραίωσε την καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων στην πλατεία Τιενανμεν το 1989, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Για να σταλεί ένα σαφές μήνυμα ότι περεστρόικα και γκλασνοστ δε χωρούσαν στη Κίνα. Η γενιά που διαδέχτηκε τους επαναστάτες Μάο και Ντενγκ κυβερνά σήμερα την Κίνα. Είναι η γενιά των μηχανικών γιατί οι μηχανικοί πλειοψηφούν στη σύνθεση της ηγετικής ομάδας. Οι τεχνοκράτες μηχανικοί εκτέλεσαν μεγάλα αναπτυξιακά σχέδια αγνοώντας τις κοινωνικές αντιθέσεις και το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος. Ετοιμάζουν την ολυμπιάδα του 2008 και υπόσχονται να καταπλήξουν την παγκόσμια κοινότητα. Οι κινέζοι μηχανικοί είναι υπεύθυνοι για το κινεζικό θαύμα. Για τον σοσιαλισμό με καπιταλιστικό πρόσωπο. Για την "αλά κίνα" πιο δίκαιη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η νέα γενιά ηγετών του ΚΚΚ - τέταρτη στη σειρά από την επανάσταση του 1949 - δεν θα κληθεί να πιάνει ποντίκια κατά τη ρήση του Ντενγκ αλλά να εκσυγχρονίσει την Κίνα και να την οδηγήσει στη νέα εποχή, κατά τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Μία νέα εποχή που όπως όλα δείχνουν θα αποτελέσει και το τελικό χτύπημα στην Μαοική επανάσταση. Η Δύση αγωνιά για το επάγγελμα που θα έχει ο "κινέζος Γιέλτσιν". Τι έρχεται μετά τους μηχανικούς λοιπόν?

Δυναμική αντιπολίτευση

Τελικά το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη, στην Ελλάδα έχει τον δικό του, μοναδικό τρόπο ανάπτυξης. Το προφανές έλλειμμα πολιτικών και θέσεων μεταφράζεται σε ζήτημα ηγεσίας, ομάδων, συσχετισμών, κομματικών αρχείων, δηλώσεων κλπ. Το ζήτημα πολιτικής για τους εγχώριους σοσιαλδημοκράτες φαίνεται ότι επικεντρώνεται στην εκλογή της 11ης Νοέμβρη. Μέχρι τότε προφανώς η πολιτική θα συνεχίσει να απουσιάζει. Μετά βλέπουμε. Αυτός που θα κερδίσει θα κάνει παιχνίδι. Εκτός εάν υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι αφορούν την πολιτική οι εμφαντικές δηλώσεις του Βαγγέλη για την ταπεινή καταγωγή του, τον βιομηχανικό εργάτη παππού του, σε αντιδιαστολή με την αντίστοιχη πριγκιπική του Γιώργου. Ευτυχώς ο Γιώργος δεν του απάντησε ακόμα ότι ο προπάππος του, ο παπά Ανδρέας, ήταν εφημέριος στην εκκλησία της Παντάνασσας στην Πάτρα, για να τονίσει κι αυτός τη λαϊκή καταγωγή των Παπανδρέου. Ήμαρτον! Το πασόκ έχει απομακρυνθεί από τα πλατιά λαικά στρώματα όχι μόνο γιατί ο Γιώργος είναι πρίγκηψ και ο Βαγγέλης νεομπουρζουάς αλλά γιατί το σύνολο του κομματικού μηχανισμού κατάντησε κρατικοδίαιτο, αγενές απέναντι στην εκλογική του πελατεία με σαφείς εκφάνσεις διαφθοράς. Έτσι απλά. Σας δίνω και μία αποκλειστικότητα σήμερα. Τουλάχιστον 150.000 βεβαιωμένοι πασόκοι ψηφοφόροι δεν πήγαν να ψηφίσουν. Καλό ε? Περισσότερα την επόμενη εβδομάδα με στοιχεία και αναλύσεις. Θα γίνει μεγάλη πλάκα μ' αυτό. 150.000 πολίτες που δεν μπορούν να ψηφίσουν τίποτε άλλο, δεν πάει το χέρι τους σε άλλο κόμμα δηλαδή, δεν πήγαν καν στην κάλπη. Αυτά όμως δεν τα βλέπουν στο πασόκ και ψάχνουν ακόμα να δουν τι έγινε και έχασαν. Σαράντα μέρες από τις εκλογές δεν έχουν καταλήξει ακόμα στο πολιτικό κείμενο για τα αίτια της ήττας. Θα περιμένουν τον εκλεγμένο αρχηγό να τα διαπιστώσει αυτός κατά το δοκούν. Μετά τους έφταιγε ο αυταρχισμός και ο συγκεντρωτισμός του Ανδρέα. Απλώς αποδεικνύεται ότι τα ήθελε όπως και συνεχίζει να τα τα θέλει η καμπούρα τους. Αυτό το μοντέλο έχουν στο μυαλό τους. Τον μεγάλο μακιαβελικό αρχηγό - μονάρχη που θα διαγράφει όποιον δεν τον προσκυνά επαρκώς και τολμά να αμφισβητεί την εξουσία του. Μόνο που δεν έχουν φαίνεται καλοσκεφτεί ότι η ικανότητα να διαγράφεις απαιτεί μεγαλύτερη μαγκιά από την αντίστοιχη να κυβερνάς.
Αυτή η κατάσταση έχει προκαλέσει ένα προφανές έλλειμα "αξιωματικής" αντιπολίτευσης. Επειδή στον παραλογισμό που γενικώς επικρατεί στη χώρα η λειτουργία των θεσμών είναι διαρκής με ευθύνη μόνο των δύο πολιτικών εταίρων, την αντιπολίτευση ανέλαβε να εκτελέσει δομικώς και αυτοβούλως η λεγόμενη "λαϊκή δεξιά". Δηλαδή ο Γιάννης Μανώλης, ο Πέτρος Τατούλης, ο Θ. Γιαννόπουλος,ο Αριστοτέλης Παυλίδης ανέλαβαν να υπερασπίσουν τα εισοδήματα του λαού. Να καταδικάσουν τα διαφαινόμενα σχέδια της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό, το πετρέλαιο θέρμανσης και την αύξηση του φπα. Ακόμα θα προασπίσουν την τιμή της πατρίδας στη μάχη για το όνομα των σκοπίων. Όχι για λόγους πολιτικούς και πατριωτικούς βεβαίως αλλά για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους που δεν έγιναν υπουργοί οι ίδιοι! Απίστευτη τρέλα. Βεβαίως οι 152 έδρες της κυβέρνησης βοηθούν τα αντάρτικα, τα μπαιράκια και τα καπετανάτα. Αυτό είναι. Δυναμική αντιπολίτευση. Όχι ότι θα τολμήσουν όλοι αυτοί να ρίξουν την κυβέρνηση. Καμία σχέση. Μόνο ντόρος να γίνεται γύρω από το όνομά τους μέχρι τον επόμενο ανασχηματισμό. Από το χορό λείπει ο Γιακουμάτος. Φαίνεται ότι το κράξιμο που έφαγε για τις μπούρδες που είπε για τον Ρεχάγκελ και την εθνική-καπή μετά την τεσσάρα από τους τούρκους τον Μάρτιο ήταν αρκετό για να του κοπεί η φόρα και να γλυτώσουμε από την ευγλωττία του για την ώρα.
Σ' αυτό το κλίμα είναι ενταγμένη και η δήλωση-έκκληση του προέδρου της δημοκρατίας για ένα δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα. Εμ βέβαια. Αφού προσυπέγραψε την προκήρυξη των εκλογών για "εθνικούς λόγους" κατά πλήρη παραβίαση του συντάγματος τώρα διαφοροποιείται από την κυβέρνηση για να αποφύγει ενδεχόμενο ευρύτερο προσωπικό κόστος. Έλεος.
Τότε γιατί έγιναν εκλογές? Η κυβέρνηση βγήκε αποδυναμωμένη και το πασοκ έφτασε στο παρά πέντε να διαλυθεί. Εκ του αποτελέσματος λοιπόν οι εκλογές έγιναν για να ψηφίσει ένα εκατομμύριο κόσμος αριστερά με την αντίστοιχη αύξηση στις έδρες του κκε και του συριζα και για να μπεί το λαος στη βουλή. Δηλαδή οι δύο μονομάχοι σκοτώθηκαν να γίνουν εκλογές πριν τη λήξη της τετραετίας κόντρα σε κάθε λογική και συνταγματική δεοντολογία για να βγουν αποδυναμωμένοι και οι δύο και κυρίως ο Καραμανλής να κυβερνά με την ανοχή του λαος ως συμπολίτευση. Θα τρελαθούμε τελείως.
Το σκηνικό του παραλόγου το συμπληρώνει το σενάριο για νέες εκλογές με αφορμή την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας σε δύο χρόνια. Μας προετοιμάζουν δηλαδή για ένα νέο παιχνίδι με τους θεσμούς. Αυτοί αποδεδειγμένα πλέον είναι και άχρηστοι και επικίνδυνοι, στο σύνολό τους. Δεν μπορούν ούτε να εκτιμήσουν πολιτικά την κατάσταση αλλά και ούτε να διαχειριστούν την παρατεταμένη πολιτική κρίση που τους τρώει.
Λογικό επακόλουθο της παραπάνω ασυναρτησίας είναι ο επερχόμενος βαρύς πολιτικός και οικονομικός χειμώνας και φαίνεται έχουν πολλά ράμματα για τη γούνα μας σε όλα τα επίπεδα εσωτερικά και εξωτερικά, αδέρφια. Ετοιμαστείτε λοιπόν γιατί δύσκολα θα την βγάλουμε καθαρή με δαύτους.
Έστω και έτσι, καλό χειμώνα συμπατριώτες. "Το χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήξαμε για άλλα δέκα χρόνια άντε καθαρίσαμε" όπως είπε εύστοχα ο ποιητής Διονύσης.

Ζω και Αμφιβάλλω Μοναχός Μου

Ο τίτλος του πόστ είναι τα λόγια του υπέργηρου βοσκού της Πίνδου που συνομιλεί με δημοσιογράφο του μέγκα, σκαλίζοντας τη γκλίτσα του με το χαρακτηριστικό μικρό μαχαίρι των βοσκών. Θέμα του ρεπορτάζ η προαιώνια μετακίνηση των κοπαδιών στα χειμαδιά τις ημέρες του Αγίου Δημητρίου. Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια στη Θεσσαλονίκη που τα κοπάδια περνούσαν μέσα από την πόλη μες τη νύχτα. Οι μουσικές των κουδουνιών ανακατεμένες με τα βελάσματα αναστάτωναν τον ύπνο της πόλης διεκδικώντας το γρήγορο πέρασμα προς τη Χαλκιδική. Δεν έχω αγροτική καταγωγή. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην πόλη. Εχω ζήσει όμως ατελείωτες ώρες συντροφιά με τον παραλογισμό και τη θυμοσοφία των βοσκών οδοιπορώντας στα βουνά της Πίνδου, της Μακεδονίας και της Κρήτης. Εχω αφουγκραστεί τη βαθιά ευθύνη των ανθρώπων αυτών απέναντι σ' αυτά που κληρονόμησαν από τους πατεράδες τους και που θα αφήσουν αυτοί στα παιδιά τους όταν έρθει η σειρά τους. Δεν εκθειάζω καταστάσεις. Δεν τολμώ να ποστάρω όσα ανυπόφορα υπάρχουν στις κοινότητες που περιβάλλουν τον κόσμο που αναφέρομαι. Όμως δεν είναι αυτό το ζήτημα. Δεν με αφορά. Η αναφορά μου και η ανάγκη μου γι αυτήν περιγράφουν τη σχέση αυτού του κόσμου με τη φύση, την αδιανόητη ελευθερία του, την θυμοσοφία του και την επιμονή του να υπάρχει.

"Ζω και αμφιβάλλω μοναχός μου" άκουσα τον βοσκό να λέει σήμερα.Οι συνειρμοί αναπόφευκτοι. Θυμάμαι συχνά τον συχωρεμένο πλέον cretan runner Γιώργη Ψυχουντάκη, τον αιώνιο έφηβο των Λευκών Ορέων, να μου απαγγέλλει στο αυτοκίνητο στίχους της Οδύσσειας όπως την μετέφρασε ο ίδιος: "άρχισε μούσα να μιλείς, να βγάνεις μελωδία. Ψάλε τον άνδρα που 'ριξε την ιερή την Τροία". Με τα λίγα, ελάχιστα, γράμματα που ήξερε. Γεννημένος βοσκός. Κατάφερε με την υπομονή και την επιμονή του να μεταφράσει την Οδύσσεια πρώτα και την Ιλιάδα αργότερα στη λαλιά της Κρήτης, στη γλώσσα του Ερωτόκριτου. Δεκαέξι χρόνια δούλεψε την Οδύσσεια, δώδεκα την Ιλιάδα. Τα έργα του εκδόθηκαν από τις πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Τα απομνημονεύματά του από τον καιρό της κατοχής και της αντίστασης μεταφράστηκαν από τον Πάτρικ Λη Φέρμορ, τον καπετάν Μιχάλη της κατοχής, και έγιναν μπεστ σέλερ στη Μεγάλη Βρετανία με τον τίτλο "the cretan runner - ο κρητικός μαντατοφόρος".

Θυμάμαι ακόμα τον βοσκό Βασίλη Ξυλούρη νύχτα στον Ψηλορείτη να απαγγέλλει τις μαντινάδες του γύρω από τη φωτιά, λίγο μακρύτερα από το Ιδαίο Αντρο, τον τόπο γέννησης του Δία, τη Βηθλεέμ του αρχαίου κόσμου. Δίπλα ο Ψαραντώνης να μεταμορφώνει τους στίχους του Βασίλη σε τραγούδι. "Ο Δίας ήτανε βοσκός στο ανωγειανό αόρι". Ο μεταφυσικός ήχος της λύρας του Ψαραντώνη δεμένος με το μεγαλείο της ρίμας του Βασίλη. Η αιώνια πέτρα του Ψηλορείτη να ζωντανεύει στο άκουσμα της λύρας, κάτω από τον έναστρο ουρανό.

Η σκέψη τρέχει αβίαστα στον ανωγειανό βοσκό Μανώλη Φασουλά που έδειξε στον καθηγητή αρχαιολογίας Γιάννη Σακελλαράκη, τη θέση που έβοσκε τα ζώα του και έβρισκε ίχνη μινωικών αρχαιοτήτων, έναν άγνωστο στις πηγές ορεινό μινωικό οικισμό, στη Ζώμινθο στα 1250 μέτρα υψόμετρο, στον Ψηλορείτη. Τη μεγαλύτερη ανακάλυψη μίας αρχαιολογικής ζωής για τον Γιάννη Σακελλαράκη. Μία ανασκαφή - τομή στη μινωική αρχαιολογία που προκαλεί πλήρη ανατροπή όλων των δεδομένων. Για αυτούς τους βοσκούς γράφω σήμερα. Αποδίδοντας σπονδή στη συγκυρία που μου τους γνώρισε παρέχοντάς μου τη δυνατότητα να στρέψω το μυαλό μου στα μονοπάτια της πιο συγκλονιστικής διαπίστωσης. Της παράλογης ελευθερίας των βουνών και των ανθρώπων τους.

Περιμένοντας τον Χοντρό

Ο Μίμης αναλύει σήμερα στην ιστοσελίδα του τα λάθη του βαγγέλη στην κούρσα για την ηγεσία του πασοκ. Κριτικάρει μεταξύ άλλων ότι ο βαγγέλης τόνισε ιδιαίτερα τη θέση του ότι το πρόβλημα στο κόμμα ήταν ο αρχηγός. Δηλαδή τονίζει εμφατικά ότι το προιόν είναι καλό ας αλλάξουμε τον πωλητή και τη συσκευασία (δεξιά - αριστερά) και λύθηκε το πρόβλημα. Δηλαδή σκέφτομαι εάν έτσι προσεγγίζει το ζήτημα αυτός που διεκδικεί την αρχηγία τι πρέπει να κάνουν οι οπαδοί? Όλα μέλι γάλα λοιπόν. Το πασόκ δεν είναι το πρόβλημα, αλλά ο γιωργάκης που είναι λίγος. Τι να κάνουμε.... Αυτό επιτρέπει στον βαγγέλη να μπουκάρει σαν ταύρος σε υαλοπωλείο, να λέει ότι του κατέβει όταν του ρίχνουν διάφοροι μουρλοί καφέδες, ν' απειλεί το κόμμα με διάσπαση. Η ευστροφία δε φτάνει. Η εξυπνάδα είναι μειονέκτημα πολλές φορές. Ειδικά όταν βάζεις κάλπη. Αυτοί που σε ψηφίζουν θέλουν να νιώθουν πιο έξυπνοι και μάγκες από τον εκλεκτό που θα εκλέξουν. Γι αυτό η θεσσαλονίκη έχει γεμίσει με φωστήρες. Επειδή οι βλάκες που την διοικούν καμώνονται τους έξυπνους. Περιμένοντας τον Χοντρό λοιπόν. Για το όλον πασόκ. Μόνο που ο βαγγέλης δεν έχει καταλάβει τι σημαίνει πασόκ. Θα τον βοηθήσουν να το καταλάβει οι πασόκοι τον άλλο μήνα. Εάν τελικά καταφέρει να παει στην κάλπη και δεν την κάνει νωρίτερα για ελαιώνες μεριά.

Και τώρα τι?

Ε ρε τι έχουν να ακούσουν τ' αυτάκια μας για το μεγαλείο της φυλής, το νέο εικοσιένα, το μαρμαρωμένο βασιλιά και τη μεγάλη ομάδα. Όλοι αυτοί που μας έπρηζαν να δω τι θα λένε τώρα. Να χαρώ εγώ πως ο Σωτηρακόπουλος έγλυφε τον Ρεχάγκελ απόψε...

Σε θέση μάχης

Πολύ μου άρεσε που τα ελληνικά μπλογκς που παρακολουθώ είτε δε συμμετείχαν στο "blog action day" για το περιβάλλον είτε κάποια (λίγα) στάθηκαν κριτικά απέναντι στο γεγονός. Είναι τα ίδια μπλογκς που πριν δύο μήνες πόσταραν καθημερινά για τις φωτιές και την περιβαλλοντική καταστροφή στην πελοπόνησσο και την εύβοια. Η συμμετοχή σε κάτι που στηρίζουν όλοι αυτοί που με την εξουσία τους φρόντισαν να ρημάξει ο τόπος δε με αφορά. Η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός τους περισσεύει. Αυτών των ανάλγητων που έτρεχαν πάνω στα καμμένα για ψηφαλάκια, μοιράζοντας τριχίλιαρα και υποσχέσεις. Που έριχναν κροκοδείλια δάκρυα πάνω στα αποκαΐδια Αυτοί που με συστηματικό τρόπο δουλεύοντας σκληρά για δεκαετίες με νομοσχέδια και προγραμματισμούς ολοκλήρωσαν τη δουλειά που άφησε στη μέση ο αλλάριχος στην ολυμπία και ο ιμπραήμ στην μεσσηνία. "Ο κύριος επίτροπος της εε συνομιλεί με μπλόγκερς από όλο τον κόσμο". Μάλιστα. Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι δηλαδή. Του κάναμε τα μούτρα κρέας. Κύριε επίτροπε σε σένα έπρεπε να τα ρίχνουν και να μην έχεις που να κρυφτείς. Όχι να σερφάρεις σαν να είσαι σε κανένα chat room. Όσο για το εγχώριο καφριστάν, άστα. Ο υπουργός ΚΑΙ περιβάλλοντος (μετά εργολαβιών και πολεοδομιών) είναι ιδιοκτήτης αυθαιρέτου σε προστατευόμενη περιοχή της αττικής. Πως είπατε? Πάντα υπέρ του περιβάλλοντος. Ποιανού περιβάλλοντος? Μα του δικού τους φυσικά. Του καταπατημένου, του παρολίγον αναδασωτέου, με κάποιο ίσως ,μικρό όμως, αμελητέο δηλαδή αρχαιολογικό ενδιαφέρον που το ανέπτυξαν μια χαρά : Και γκαζόν έχει, και πισίνα και κηπουρό. Σωστός παράδεισος. Έξω από το φράχτη τους? Έλα μωρέ. Με την ελευσίνα, τα μέγαρα, τη ζαχάρω, τα λέπρεα, τη μενεμένη και τους κουρουπητούς θα ασχολούμαστε τώρα? Εμείς έχουμε και τένις κούρτ άμα λάχει. Με παράνομη γεώτρηση. Μη πληρώνουμε και κερατιάτικα για νερό τώρα. Αφού μας ψηφίζουν, όλα καλά. Διαμαρτυρίες? Καλά ποιος διαμαρτύρεται δηλαδή. Κάτι κουλτουριάρηδες και αδελφές. Γι αυτούς μιλάτε? Σιγά τον πολυέλαιο. Θα τους κάνουμε τη χάρη να πούμε καμιά μαλακία στο διαδίκτυο να δουν επιτέλους ότι έχουμε και ευαισθησίες. Ότι συμπάσχουμε.

Ρε σεις επειδή εύκολα παρασέρνομαι ξεχάστηκα μ' όλα αυτά : Για πείτε μου η κορώνεια θα γίνει κωπηλατοδρόμιο ή ποδηλατοδρόμιο γιατί μπερδεύτηκα με αυτό το μάστερ πλαν της νομαρχίας βρε παιδί μου.

Θέατρο Σκιών

"Οχι στο θέατρο σκιών" ψελλίζει ο συνδικαλιστής της πασκε για τα τεκταινόμενα στο πασοκ. Θέατρο σκιών. Μου αρέσει. Το σκηνικό γνωστό από χρόνια. Στην αριστερή πλευρά του μπερντέ η χαριλάου τρικούπη σεράι σωστό, δεξιά το σπιτικό των μελών, των φίλων και των κουνιάδων. Για να δούμε πως θα μοιράσουμε τους ρόλους τώρα. Ο βαγγέλης μου κάνει για μορφονιός, ο γιώργος για σιορ διονύσιος, ο λαλιώτης για κολλητήρι, ο βερελής για βεληγκέκας, η βάσω για αγλαία,ο τζουμάκας για μπαρμπαγιώργος, ο σκανδαλίδης για σταύρακας, η άννα για βεζυροπούλα. Για το ρόλο του χατζηαβάτη του καμπούρη, του γλύφτη, του προσκυνημένου,του ξεφτίλα, λέω τον πως τον λένε να δεις.... αυτόν ρε συ τον τέτοιο με το μουστάκι που ήτανε στο κουκουέ, στο συνασπισμό.... που γράφει βιβλία, ξέρει από επιχειρήσεις..... πάει στο γήπεδο και λέει εξυπνάδες. Α ει στο καλό μου διαφεύγει το όνομά του, να δεις.... Να μπροστά μου τον έχω αυτόν και την καμπούρα του, γαμώτο....Ας είναι. Για τον καραγκιόζη μη με ρωτάτε. Δεν μας τον παίρνει κανείς το ρόλο.

Τα στελέχη

Η αίθουσα του διοικητικού συμβουλίου γεμάτη. Η ένταση στο απροχώρητο. Οι τελικές διαπραγματεύσεις για τη έγκριση ή όχι της μεταβίβασης της εταιρείας στον όμιλο των επενδυτών ολοκληρώνονται απόψε. Το ρολόι της υποδοχής του έκτου ορόφου του εξαώροφου κτιρίου της εταιρείας δείχνει δέκα και μισή. Διαπραγματεύονται από τις εννέα το πρωί. Κατά περίεργο τρόπο όλα τα στελέχη παραμένουν στα γραφεία τους. Η αγωνία όλων μεγάλη. Κανείς δεν έχει σκοπό να πάει στο σπίτι του απόψε. Θέλουν όλοι να αφουγκρασθούν την στιγμή της συμφωνίας. Η μεταβίβαση θα αποβεί σωτήρια για την εταιρεία, την ανάπτυξή της, την πορεία της. Από μία οικογενειακών συμφερόντων εταιρεία που τα φέρνει δύσκολα πέρα στις συνθήκες του εξοντωτικού ανταγωνισμού ,να περάσει στα χέρια μίας μεγάλης πολυεθνικής. Τα στελέχη ο καθένας για λογαριασμό του επιθυμεί η επόμενη μέρα με τον επενδυτή να είναι όπως την φαντάζεται. Καλλίτερη θέση στο μάνατζμεντ με μεγαλύτερες αποδοχές. Η σημερινή διοίκηση εξαντλήθηκε. Πρέπει να αποχωρήσει. Μεταξύ τους τα στελέχη θέλουν να φάει ο ένας τον άλλο. Συνομιλούν και στην πίσω πλευρά του μυαλού τους συσσωρεύουν φθόνο, ζήλια και χολή για τους "συναδέλφους τους". Ο ένας συνήθιζε να καρφώνει τον άλλο στη διοίκηση όλα αυτά τα χρόνια. Όλοι λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο ακριβώς. Ρουφιανεύοντας τους συναδέλφους και γλείφοντας τα αφεντικά. Τώρα θα προσπαθήσουν να πλασαριστούν καλλίτερα με την αλλαγή ιδιοκτησίας. Να προσφέρουν τις ίδιες λερές υπηρεσίες τους στη νέα διοίκηση. Θα κάνουν ότι είναι δυνατό για να γίνουν απολύτως απαραίτητοι. Ξαφνικά η πόρτα της αίθουσας ανοίγει. Βγαίνει ο δικηγόρος. Είναι κάθιδρος. Πάει στην τουαλέτα. Τα χρόνια έχουν περάσει και η συχνουρία τον ταλαιπωρεί. Τρέχει πίσω του ο διευθυντής προμηθειών. Ρωτά να μάθει τι συμβαίνει. Γιατί αργούν τόσο. "Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Η δουλειά μάλλον θα χαλάσει. Οι μέτοχοι έχουν τρελαθεί. Το νούμερο που τους προσφέρουν οι επενδυτές είναι τεράστιο". Πριν να αποτελειώσει τη φράση του μπαίνει σχεδόν τρέχοντας στην αίθουσα του συμβουλίου. Σε λίγο βγαίνουν όλοι. Ο διευθύνων σύμβουλος κατευθύνεται στο αμφιθέατρο της γενικής συνέλευσης. Θα ανακοινώσει τις εξελίξεις στα στελέχη της εταιρείας. "Η συμφωνία δεν επετεύχθη γιατί ο επενδυτής σκόπευε να προχωρήσει σε άμεση μείωση του προσωπικού κατά 60%.Οι ηθικές αξίες των μετόχων της εταιρείας δεν ήταν δυνατό να δεχτούν αυτή την εξέλιξη απέναντι στο προσωπικό και στα στελέχη της εταιρείας μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας. Το τίμημα της πώλησης ήταν μεγάλο αλλά δεν το αποδεχτήκαμε". Ο διευθύνων σύμβουλος αποχωρεί. Τα στελέχη παγωμένα από τις εξελίξεις συζητούν χαμηλόφωνα ομονοώντας για πρώτη φορά σε μία κρίση ομαδικής ειλικρίνειας. Ο διευθυντής προμηθειών δίνει τον τόνο "Ευτυχώς που τα αφεντικά μας είναι τελικά πολύ μαλάκες".

Η μουσική είναι πάθος

Η φωτογραφία από τον από τον τελευταίο "ήχο". Το άρθρο περιγράφει στιγμές ηχητικών διαδρομών και απολαύσεων σαν κι αυτές που έχω ζήσει τα τελευταία χρόνια φιλοξενούμενος στο χώρο της φωτογραφίας. Διαβάζοντας το άρθρο ένιωσα να ήμουν εκεί. Εκστασιασμένος από τη μουσική πανδαισία και την πλήρη απογείωση των αισθήσεων. Δραπετεύοντας από την καθημερινότητα και όσα μας καταδυναστεύουν. Την αλαζονεία και την κακογουστιά των νεοβάρβαρων. Η μουσική είναι για τους μουσικόφιλους το απόλυτο πάθος. Και σαν ωραίο πάθος απαιτεί ωραίους ανθρώπους στο περιβάλλον της. Η αισθητική της τέχνης απέναντι στη λογική της κάθε εξουσίας και των διαστροφών της.

Και τώρα η σειρά μας

Με αφορμή ένα ποστ που ανέβασε ο old boy (www.old-boy.blogspot.com) διαδώστε το κείμενό του ενάντια στη ληστεία των πολιτών από τις τράπεζες. Καλή συνέχεια. Μέχρι τώρα το έχω δει στον εξόριστο συμπατριώτη στο Βερολίνο exiled (www.exiledinberlin.wordpress.com)και στον "οι σκιές μιλάν" (www.staths8alassinos.wordpress.com).

Και τώρα η σειρά μας!!!

63 Χρόνια Μετά

12 Οκτώβρη 1944. Έχουν περάσει 63 χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας από τους γερμανούς φασίστες. Σε όλους έχουν μείνει οι εικόνες των κινηματογραφικών ντοκουμέντων με τους ελασίτες και την Σημαία στην ακρόπολη, τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, την πορεία της ελευθερίας με πρώτη την Άννα Καλουτά, κοπελίτσα με κοτσιδάκια. Ένας λαός που πανηγυρίζει την απελευθέρωσή του μετά από τρεισίμιση χρόνια κατοχής και άλλα πέντε εγχώριου φασισμού (1936 -1941). Ένας λαός που ξεχύνεται στους δρόμους να γιορτάσει την ελευθερία του που την απόκτησε μόνος του, με τα πενιχρά του μέσα, με πολλές θυσίες και αγώνα στα ελληνικά βουνά. Ένας λαός που δύο μήνες αργότερα θα συρθεί με τραγικό τρόπο στα Δεκεμβριανά, τον Φλεβάρη του '45 στη Βάρκιζα και το '46 στον εμφύλιο.Πρωταγωνιστές? Γεώργιος Παπανδρέου, Ουίνστον Τσώρτσιλ από τη μία και οι θλιβερές καρικατούρες των ηγετών της αριστεράς από την άλλη , αυτοί που έστειλαν τον Άρη τον Δεκέμβρη του '44 να κυνηγά τον Ζέρβα στην Ήπειρο για να κάνουν οι ίδιοι τους στρατηλάτες στην Αθήνα. Ένας εμφύλιος που σχεδιάστηκε όπως και τα Δεκεμβριανά με απόλυτο κυνισμό και αποφασιστικότητα από τους εγγλέζους και τον Τσώρτσιλ προσωπικά. Ήξεραν ότι η σύγκρουση ήταν η μόνη λύση για τα συμφέροντά τους. Το είχαν συναντήσει και αλλού το ζήτημα. Στην Ιρλανδία το 1921 όταν ο Τσώρτσιλ ήταν υπουργός στρατιωτικών έκαναν ακριβώς τα ίδια. Από όπου πέρασαν ακόμα τα σημάδια παραμένουν ανεξίτηλα. Η 12η Οκτωβρίου 1944 είναι μία ημέρα τομή στην νεώτερη ελληνική ιστορία. Σηματοδοτεί με την αποχώρηση των γερμανών (ως αποτέλεσμα των εξελίξεων του πολέμου βεβαίως αλλά και του παρτιζάνικου αγώνα των ελλήνων) το ουσιαστικό τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου για την Ελλάδα. Δεν παρέμεινε όμως στην ιστορική μνήμη γιατί αυτά που ακολούθησαν προξένησαν πολύ πόνο και πολλούς ποταμούς αίματος από ένα πόλεμο αδελφοκτόνο που ενδεχομένως κανείς σήμερα δε θέλει πια να θυμάται.Και τι να θέλει να θυμάται άραγε κανείς? Τους δοσίλογους συνεργάτες των Γερμανών και τους ταγματασφαλίτες που βαφτισμένοι στην κολυμβήθρα της εθνικής κάθαρσης και της εθνικοφροσύνης έγιναν βασικές εφεδρείες και στηρίγματα του ελεύθερου πλέον κράτους αλλά και σύμμαχοι των εγγλέζων για να τσακίσουν τον Ελας? Τα εκτελεστικά αποσπάσματα και τις εξορίες? Ένα ελεύθερο κράτος που θεώρησε τα χρόνια της κατοχής ως χρόνο νόμιμης κρατικής λειτουργίας και συνέχειας προκειμένου να νομιμοποιείται να στέλνει στα στρατοδικεία όσους συμμετείχαν στην αντίσταση. Σκέφτομαι πολλές φορές τι έχει περάσει αυτός ο τόπος και αισθάνομαι δέος μπροστά στην πλημμυρίδα των γεγονότων. Πάντα τέτοιες στιγμές αντηχεί στο μυαλό μου δυνατή και αισιόδοξη η φωνή του Νίκου :"Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου".

Ο όρκος του Ιπποκράτη

Παρακολουθώντας χθες βράδυ τα ανοιχτά στο πλατύ κοινό της τηλεόρασης, ιατρικά συμβούλια - σεμινάρια με θέμα την εξέλιξη της υγείας του αρχιεπισκόπου σφίχτηκε η καρδιά μου. Από τη μία οι ακριβοπληρωμένοι γιατροί να τσακώνονται σαν τις μοδίστρες της γειτονιάς για τη φύση της ενδεδειγμένης θεραπείας που έπρεπε να ακολουθηθεί και από την άλλη η δυσάρεστη σκέψη ότι ένας άνθρωπος βρίσκεται σε πραγματικά δύσκολη θέση λόγω της μη αναστρέψιμης κατάστασης της υγείας του. Έφριξα με αυτά που άκουσα. Ο θεός μαζί μας αδέλφια να μην πέσουμε στα χέρια των καθηγητάδων που κονταροχτυπιόντουσαν χωρίς ίχνος ντροπής στα κανάλια χθες βράδυ με διαιτητές τον Ευαγγελάτο και τον Πρετεντέρη. Όλοι αυτοί έχουν δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη. Αντί να θεωρούν τους εαυτούς τους ευλογημένους που επιτελούν το λειτούργημα της ιατρικής που είχε προσεγγίσεις ιερής αποστολής και δόξα θείας εκπροσώπησης για τους αρχαίους έλληνες, στριμώχνονται στα κανάλια για να καλύψουν την ματαιοδοξία τους. Για να δηλώσουν το εγώ τους και να διαφημίσουν τις κλινικές που δουλεύουν. Ιδιαίτερα μου την έδωσε ένας παπάρας ξερόλας καθηγητής παθολογίας που τάχα δήθεν τα έλεγε στον Χριστόδουλο "να μην πάει στην Αμερική". Κανένας όμως δε τόλμησε να του υπενθυμίσει αυτού του συνταξιούχου πλέον (κι αυτό γαργάρα το έκαναν) κυρίου καθηγητή ότι ήταν ο γιατρός του αρχιεπισκόπου όλα τα τελευταία χρόνια και όφειλε να είχε εντοπίσει τον καρκίνο πολλούς μήνες πριν, αντί να αρλουμπολογεί τώρα εκ του ασφαλούς. Ασχημονούσαν όλοι τη νύχτα οι αθεόφοβοι. Διέκρινα χθες βράδυ πολύ εύκολα την ύπαρξη ομάδων μεταξύ των μεγαλογιατρών, μαζί με συμφέροντα, μικρότητες, κακίες, αυτοδιαφήμιση, καρφώματα να περνούν στην οθόνη και δε πίστευα στα μάτια μου. Διεκδικούσαν ο καθένας για τον εαυτό του τις δάφνες του καλλίτερου γιατρού, χειρουργού, διαγνώστη. Απίστευτα πράγματα. "Αν χειρουργούσα εγώ" έλεγε ο ένας, "Εγώ έχω αντιμετωπίσει δεκάδες παρόμοια περιστατικά" συμπλήρωνε ο άλλος. Το κορυφαίο που μάθαμε ήταν ότι γίνονταν ιατρικά συμβούλια στο αρεταίειο με την παρουσία της υπουργού παιδείας!!! Αφού συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο απέναντι στο πρόβλημα ενός επώνυμου ανθρώπου όπως ο αρχιεπίσκοπος, φανταστείτε τι τραβά στα χέρια τους ο φουκαρόκοσμος που δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Πρόκειται για καθηγητάδες που τις πανεπιστημιακές τους έδρες τις κληρονομούν τα παιδιά τους σαν να ήταν οικογενειακή επιχείρηση. Σαν το τσαγκάρικο της γωνίας ένα πράμα. Οι πανεπιστημιακοί τηλεφωνικοί κατάλογοι των ιατρικών σχολών Αθήνας και Θεσσαλονίκης παραμένουν ίδιοι όσο αφορά τα επώνυμα των καθηγητών τα τελευταία εξήντα χρόνια. Είναι οι ίδιοι τύποι που ξεσπαθώνουν ενάντια στο ΕΣΥ με την πρώτη ευκαιρία. Είναι αυτοί που έχουν καταντήσει το δημόσιο νοσοκομείο τσιφλίκι και το πανεπιστήμιο κρησφύγετο απατεώνων που νέμονται προγράμματα και επιχορηγήσεις. Ξενύχτησα σκασμένος. Σήμερα το πρωί είδα ξανά τις ίδιες φάτσες στα πρωινάδικα ώρα επτά το πρωί να συνεχίζουν το βιολί τους. Μιλάμε για πολύ σαπίλα, αλητεία, ασχετοσύνη και κυνισμό. Καθηγητές της αρπαχτής. Κατά τα λοιπά είναι δημόσιοι λειτουργοί που πληρώνονται από το υστέρημα του κοσμάκη. Ειλικρινά με πόνο ψυχής σκέφτομαι τους ασθενείς και τους συγγενείς τους που κρέμονται στο λόγο τους. Μακριά από τα νύχια τους παιδιά. Μακριά από τις ύαινες, γαμώ τις καρέκλες τους.

Κολόμπους Ντέι

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου. Ημέρα αργίας στην Αμερική. Columbus day. Οι αμερικάνοι έχουν τις πιο αντιφατικές αργίες. Ημέρα του Κολόμβου τον Οκτώβριο, του Μαρτιν Λούθερ Κινγκ τον Ιανουάριο. Κινητές μέσα στο μήνα γιορτές-αργίες. Και πάντα Δευτέρα. Για να συνδυάζονται με ένα καλό τριήμερο. Όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια έτσι και φέτος δεκάδες Αμερικανών Ινδιάνων διαδήλωσαν στο Ντένβερ του Κολοράντο την αντίθεσή τους στον εορτασμό της "Ημέρας του Κολόμβου" θεωρώντας ότι αποτελεί τον εορτασμό μιας γενοκτονίας. Η Ιταλοαμερικανική κοινότητα διαφωνεί με τις διαμαρτυρίες με αποτέλεσμα το ξέσπασμα ταραχών. Σήμερα λοιπόν γιορτάζεται στην Αμερική η επέτειος της άφιξης τον Οκτώβριο του 1492 του Χριστόφορου Κολόμβου στην Αμερική. Ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική στηριζόμενος στις προφητείες. Ένιωθε βέβαιος ότι είχε επιλεγεί από το θεό για να εκπληρώσει μία μεγάλη αποστολή. Βέβαια ο ίδιος νόμιζε ότι έφτασε στην Ινδία. Φυσιογνωμία δύστροπη, δεσποτική, αυταρχική. Βίαιος και τυχοδιώκτης. Αδίστακτος και φιλοχρήματος. Διοίκησε με απίστευτη σκληρότητα τις "δυτικές Ινδίες" και γι αυτό το λόγο ανακλήθηκε. Πραγματοποίησε τέσσερα μεγάλα ταξίδια στον νέο κόσμο. Από το τρίτο ταξίδι γύρισε στην Ισπανία αλυσοδεμένος. Τελικά πέθανε στην αφάνεια το 1506. Σήμερα 515 χρόνια από την άφιξη του Κολόμβου στην Αμερική οι εμμονές του φαίνεται ότι έχουν στοιχειώσει στην Αμερική του Μπους ζώντας την αλυσοδεμένη επιστροφή τους σε μια πραγματικότητα που θυμίζει εφιάλτη.

Ο σύντροφος

Η μοναξιά τον συντροφεύει χρόνια τώρα. Μόνος μέσα στο πλήθος. Στην ανωνυμία του. Έζησε στιγμές τα τελευταία χρόνια που τον πλήγωσαν. Έρωτες, πάθη, χωρισμοί, αποτυχίες. Οι εφηβικές του επαναστατικές ανησυχίες στοιχειωμένες στο κατώφλι των συμβιβασμών. Της ηλικίας και της ανάγκης. "Ολοκληρώνεται το φεστιβάλ κνε-οδηγητή με μεγάλη συναυλία" διαβάζει. Πως αλλάζουν τα χρόνια. Αυτός διαγράφηκε γιατί μιλούσε για τη μοναξιά των νέων είκοσι τέσσερα χρόνια πριν. Τελευταίο γεγονός της παρουσίας του η λογοκρισία που του επέβαλε το κόμμα σε στίχους τραγουδιού που έπαιζε με το μαθητικό συγκρότημα. Ο καθοδηγητής άκουσε τις πρόβες και απαίτησε να μην παιχτεί η "Αστόρια" του Δήμου Μούτση στο μαθητικό τριήμερο. Ο στίχος του τραγουδιού που περιείχε τη λέξη "βλεννόρροια" δεν είχε την έγκριση της καθοδήγησης της νεολαίας. Όπως κατάλαβε αργότερα το κόμμα λογόκρινε τα αφροδίσια νοσήματα και κρατούσε την καφρίλα για τον εαυτό του. Ας είναι. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Τα ντουβάρια μένουν ίδια. Τώρα μόνος από συντρόφους και παρέες εκείνων των εποχών. Όλοι τους εξαφανισμένοι. Μαζεύουν λεφτά. Δουλεύουν πολύ. Αυτός συνεπής με τα πιστεύω και τις ιδέες του ανησυχεί ότι οδεύει στο ντιβάνι του ψυχίατρου. Σήμερα βγαίνοντας από το σπίτι για μία βόλτα στην ηλιόλουστη πόλη συνάντησε τον Μάνο, συμφοιτητή και σύντροφό του του από το Πανεπιστήμιο. Μεγάλο μυαλό ο Μάνος. Σκληρός στις επαναστατικές του απόψεις. Συγκλόνιζε το αμφιθέατρο. Τελευταία είχε μάθει ότι έπεσε έξω. Άκουσε ότι έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, ότι πήρε διαζύγιο. Του έκανε μεγάλη εντύπωση. Ο Μάνος δεν του φαινόταν τέτοιος τύπος. Μόλις τελείωσε το μεταπτυχιακό του οργανώθηκε γρήγορα στη Νέα Δημοκρατία και ξέχασε την αριστερά και τις άλλες νεανικές τρέλες. Έκανε γρήγορα λεφτά. Η συνάντηση καθοριστική. Ο Μάνος του εκμυστηρεύτηκε ότι οι απόπειρα ήταν εικονική. Μπήκε στο ψυχιατρείο για να γλυτώσει τη φυλακή. Πήρε διαζύγιο για να γλυτώσει τα ακίνητα και την περιουσία του. Σήμερα ζει στη λατινική Αμερική κάνοντας μπίζνες. Αμέσως κατάλαβε ότι ο εφιάλτης του σε λίγο θα ήταν γεγονός. Στο ψυχιατρείο καταλήγουν άνθρωποι ανήσυχοι με ευαισθησίες και προβληματισμούς. Όχι παχύδερμα και απατεώνες. Τα έχει εξηγήσει ο Φρόυντ επαρκώς όλα αυτά. Τώρα πλέον ξέρει από χέρι. Έχει αποδείξεις για τις βεβαιότητες των βιβλίων που του παιδεύουν το μυαλό. Είναι έτοιμος. Του έχουν λυθεί οι απορίες. Χαιρετά τον Μάνο και συνεχίζει τη βόλτα του. Μετρά τα δάχτυλά του. Ανακουφίζεται. Τα έχει όλα μετά από τη χειραψία με τον πρώην σύντροφό του. Κάτι είναι κι αυτό.

για ένα κεραμίδι

Η είδηση καταπληκτική. Ο υπουργός πεχωδε ιδιοκτήτης αυθαιρέτου. Ο πολιτικός προϊστάμενος του πιο διεφθαρμένου, παρασιτικού και σιχαμερού μηχανισμού του κράτους , της πολεοδομίας,έλαβε σήμα διακοπής εργασιών από τους υφιστάμενους του !!! Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ. Θα τρελαθούμε τελείως. Δε θα παρουσιάσω το σπαρταριστό ρεπορτάζ αλλά θα σταθώ σε μερικά σημεία μόνο: 1. Ο υπουργός αγόρασε από εργολάβο. Πήρε δύο σπίτια σε συγκρότημα έξι παραθεριστικών κατοικιών. Στο κακεντρεχές σχόλιο ότι πήρε τα δύο "πρώτα" στη θάλασσα δε θα σταθώ. Δηλαδή τι περιμένατε να πάρει ο υπουργός τα "δεύτερα"? Υπουργός είναι, όχι κλητήρας. 2. Το οικόπεδο είναι σε περιοχή εκτός σχεδίου. Θα έχετε ακούσει φαντάζομαι ότι ο υπουργός σκέφτεται να περιορίσει την εκτός σχεδίου δόμηση και για τον πανικό που δημιουργήθηκε στις αρχές του καλοκαιριού σε χιλιάδες ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων. Ας μην ανησυχούν όλοι αυτοί λοιπόν. Ο υπουργός θα τακτοποιήσει το θέμα αφού τελειώσει το δικό του σπίτι του πρώτα. Μετά βλέπουμε. 3. Η συνολική δόμηση για κάθε σπίτι του συγκροτήματος είναι 669:6 δηλαδή 111 τετραγωνικά μέτρα περίπου. Τις φωτογραφίες τις είδατε. Αυτά είναι τουλάχιστον 240 τετραγωνικά το καθένα. Προφανώς ο υπουργός εκμεταλλεύτηκε τους ημιυπαίθριους και τους "υπόγειους" χώρους όπως κάθε πολίτης που κάνει ακριβώς το ίδιο. Για ένα κεραμίδι ρε γαμώτο. Να στεγάσουμε τα όνειρα μιας ζωής. Ξεχνάτε μήπως τη συζήτηση ότι κάθε ιδιοκτήτης θα κληθεί να δηλώσει στην εφορία τους ημιυπαίθριους χώρους που έχει κλείσει για να πληρώσει το αντίστοιχο πρόστιμο? Αμ το ικα? Έχει βγει μήνες τώρα επιδρομή στις οικοδομές κάνοντας ελέγχους και αυτοψίες για να τσιμπήσει την ανάλογη εργατική δαπάνη που αντιστοιχεί στους κλεισμένους ημιυπαίθριους χώρους. Ακριβώς αυτά κάνουν οι υπηρεσίες, η κάθε μία για την πάρτη της. Στόχος ένας και κοινός. Ότι καταφέρουν να αρπάξουν. Δηλαδή: δημιουργούμε το νομικό πλαίσιο για τους ημιυπαίθριους και τα υπόγεια προκειμένου να εκδίδονται οι άδειες κατασκευών "έτοιμων" για παρανομίες, ευνοούμε την παρανομία με την έννοια ότι δεν ασχολείται η πολεοδομία παρά μόνο μετά από επώνυμη καταγγελία και ταυτόχρονα στέλνουμε την εφορία και το ικα να εισπράξουν είτε ως κλεπταποδόχοι τα ανάλογα΄είτε ως νταβατζήδες το ποσοστό τους. Σ' αυτό το μπουρδέλο προΐσταται ο κύριος υπουργός και το ξέρει καλά. 4. Ο υπουργός απάντησε στα δημοσιεύματα ότι για όλα φταίει ο μηχανικός-εργολάβος. Μάλιστα. Ας τολμήσει να το πει οποιοσδήποτε πολίτης αυτό σε κάποια πολεοδομία. "Μα τι λέτε κύριε. Όλα εσείς τα κάνατε. Ο εργολάβος κατά τα συμβόλαια σάς πούλησε ότι προβλεπόταν από την οικοδομική άδεια" είναι οι στερεότυπες απαντήσεις των υπαλλήλων. Για τον υπουργό όμως είναι διαφορετικά. Όταν το λέει ο υπουργός και μάλιστα έχει και την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου τα πράγματα αλλάζουν. Με λίγα λόγια ο κύριος υπουργός έκανε ότι σχεδόν κάθε έλληνας που αγοράζει ένα σπίτι με χίλια ζόρια, δάνεια κλπ., το οποίο στο φινάλε το μισό είναι παράνομο γιατί "έτσι πουλάει ο εργολάβος". Το γεγονός ότι ο κύριος υπουργός είναι ο ίδιος διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός δε φαίνεται να πολυπαίζει. Σιγά μην ασχοληθεί το τεχνικό επιμελητήριο με το ζήτημα. Έσταξε η ουρά του γαϊδάρου. Εδώ αυτοί χαίρονταν που επιτέλους ανέλαβε το υπουργείο άνθρωπος δικός τους. Μηχανικός. Τρομάρα τους. Ο υπουργός είναι θύμα του εργολάβου - κατασκευαστή - μηχανικού του. Πάει και τελείωσε.
Λοιπόν έχουμε και λέμε: Αγόρασε ο κύριος υπουργός πεχωδε, που τυγχάνει και μηχανικός, από εργολάβο σε εκτός σχεδίου περιοχή εξοχική κατοικία με παρανομίες. Η αρμόδια πολεοδομία έστειλε σήμα διακοπής εργασιών. Ο υπουργός σε ερώτηση δημοσιογράφων απάντησε με σαφήνεια: "Για όλα φταίει ο εργολάβος". Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε την πλήρη στήριξη της κυβέρνησης στον γνωστού ήθους και ακεραιότητας κύριο υπουργό. Ακριβώς έτσι. Και μετά παραπονιέστε που καίγονται τα δάση και ξεφυτρώνουν παντού οικοδομές. Το κράτος δείχνει το δρόμο. Η κυβέρνηση, οι υπουργοί της, οι υπηρεσίες τους, τα επιμελητήρια, οι επαγγελματικοί σύλλογοι των μηχανικών και όσοι προετοιμάζονται για κυβερνητικές καρέκλες και αξιώματα.
Αν δείτε να αλλάζει κάτι σ' αυτό το κωλοχανείο όσο υπάρχουν μαλάκες που το ανέχονται να μου το πείτε. Αει σιχτιρ πρωινιάτικα.

Ο δικαστής

Η αίθουσα μικρή και ψυχρή. Οι δικηγόροι ντυμένοι στα ακριβά τους κοστούμια με υφάκι "τα έχω όλα" κάθονται στα έδρανα τους. Οι φάκελοι με τα χαρτιά τοποθετούνται σε ακριβή στοίχιση μπροστά τους. Οι συνήγοροι των διαδίκων καθηγητές με πανάκριβο κασέ. Θυμίζει γιγαντομαχία. Ο δικαστής παρουσιάζεται από την μικρή πόρτα. Ο γραμματέας κάθεται στα αριστερά του. Ζυγίζει την ατμόσφαιρα. Τη νιώθει ηλεκτρισμένη. Από μέρες σκέφτεται την υπόθεση. Και χτες το βράδυ που έπρεπε να κοιμηθεί νωρίς τα κωλόπαιδα από δίπλα δεν τον άφησαν να κλείσει μάτι. Είναι λιώμα. Από χρόνια τον ταλαιπωρεί το πρόβλημα της αϋπνίας. Ξυπνά με το παραμικρό. Μετά δε μπορεί να κοιμηθεί με τίποτα. Ο πρώτος εκ των συνηγόρων παίρνει το λόγο. Ζητά αναβολή. Ισχυρίζεται εκκρεμοδικία της υπόθεσης σε άλλο βαθμό. Οι αντίδικοι διαφωνούν. "Πέντε χρόνια μας ταλαιπωρούν κύριε πρόεδρε. Συνεχώς εφευρίσκουν τεχνάσματα για να πετυχαίνουν αναβολή της υπόθεσης. Έχουν βολευτεί με αυτή την κατάσταση ". Οι συνήγοροι επιχειρηματολογούν. Η ένταση στο απροχώρητο. Οι συνήγοροι ο ένας μετά τον άλλο αγορεύουν υποστηρίζοντας ο καθένας τα συμφέροντα του εντολέα του. Ο δικαστής κοντεύει να κλατάρει. Δεν αντέχει άλλο. Είναι αλήθεια ότι πέντε χρόνια η υπόθεση πάει κι έρχεται. Σήμερα ήθελε να δικάσει. Πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία. Ταλαιπωρεί την κοινή γνώμη. Πάλι οι εφημερίδες θα γράφουν για σκοπιμότητες και συνεχείς αναβολές. Κάνει μία τελευταία προσπάθεια συμβιβασμού των πλευρών. Να τα βρουν εξωδίκως. Δέχεται να συμβάλει. Κάνει τη μεγάλη ρελάνς. Δηλώνει ότι εάν δώσει αναβολή θα είναι για δώδεκα μήνες. Αντιλαμβάνεται ότι κανείς από τους διαδίκους δεν το θέλει. Ζητούν διακοπή. Ο δικαστής δέχεται. Σε είκοσι λεπτά γυρνούν στην αίθουσα. Οι πιστωτές ανακοινώνουν ότι αποσύρεται η αίτηση για εκκαθάριση. Ο δικαστής ξεφυσάει ανακουφισμένος. Τα κατάφερε. Η μπλόφα έπιασε. Έσωσε χίλιες διακόσιες θέσεις εργασίας. Μπορεί να καμαρώνει ότι τα πήγε μιά χαρά. Βέβαια τα παιδάκια του διπλανού διαμερίσματος βοήθησαν τον υποψήφιο "προς εκκαθάριση". Φοιτητάκια που καλοπερνάνε. Όλη νύχτα μουσικές και γέλια. Την άλλη φορά θα φωνάξει την αστυνομία. Πίνει τον καφέ του αργά στο κυλικείο. Απολαμβάνει την εξουσία του. Οι ακριβοί δικηγόροι δεν άντεξαν στην πίεση που τους άσκησε. Συμβιβάστηκαν σε είκοσι λεπτά. Αυτός γνήσιο παιδί του λαού που έγινε άτεγκτος δικαστής με την αξία του τους ανάγκασε να παραδεχτούν ότι όλα ήταν για το θεαθήναι. Μετά από δώδεκα μήνες όλα θα τα έπαιρνε το δημόσιο. Ικα και εφορία. Οι επιχειρηματίες δεν μπορούσαν να αντέξουν τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα με την εκκρεμότητα. Όλα αυτά τα πέντε χρόνια που έχουν δηλώσει "παύση πληρωμών" συντηρούσαν την κατάσταση με τρίμηνες παρατάσεις. Δώδεκα μήνες είναι πολλοί. Τελικά έδωσαν στους πιστωτές δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα εξόφλησης των υποχρεώσεών τους. Θα το τηρήσουν. Εάν τους άφηνε, οι δικηγόροι θα επιχειρηματολογούσαν όλη μέρα. Κοιτάει προς την είσοδο του κυλικείου. Ιδρωμένη μπαίνει η γραμματέας του. Τον ενημερώνει ότι κατατέθηκε αίτηση πτωχεύσεως πριν από λίγο από τους επιχειρηματίες. Πήρε δικάσιμο για την μεθεπόμενη βδομάδα που θα δικάζει πάλι ο ίδιος. Κι αυτός που νόμισε ότι τους έσωσε στο όνομα του ελληνικού λαού....Η ετυμηγορία του μεταξύ καφέ και μπισκότου: Θα τα σκίσει τα λαμόγια.