Στα γουναράδικα

Έχουν περάσει κιόλας οι πρώτοι έξι μήνες της παγκόσμιας κρίσης και τα σημάδια της αδυναμίας ελέγχου της κατάστασης είναι πλέον ορατά. Τα χρηματιστήρια καταρρέουν, οι αγορές ξετινάζονται, οικονομικοί κολοσσοί πνέουν τα λοίσθια μετατρεπόμενοι σε σαπάκια της παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Κατά πως φαίνεται, τα δισεκατομμύρια που έριξαν οι ηγεσίες της δύσης στα τραπεζικά συστήματα των κρατών τους ακολουθώντας τη συνταγή του Γκόρντον Μπράουν, αποδείχτηκαν ανίκανα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αλλά και η αλλαγή ηγεσίας στον Λευκό Οίκο, παρά την πρόσκαιρη ευφορία που δημιούργησε, δεν εμφανίζεται αρκετή από μόνη της για να διορθώσει την πορεία των πραγμάτων.

Και επειδή ο καπιταλισμός δεν θα παραδώσει τα όπλα εύκολα, πετώντας την πετσέτα στο καναβάτσο, είναι πλέον κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι για να μην καταρρεύσει το σύστημα, θα οδηγήσει την υπόθεση κυνικά και χωρίς συναισθηματισμούς στο μονοπάτι που γνωρίζει καλά, για να ξεπλένει όλες τις κρίσεις του όπως πάντα, κι ας κάνουμε όλοι ξορκίζοντας το κακό, ότι δεν καταλαβαίνουμε που πάει η δουλειά. Για τότε, αγαπητοί φίλοι σας εύχομαι προκαταβολικά, όπως συνήθιζε να λέει ο αρχικαπετάνιος της φωτογραφίας καλή αντάμωση στα γουναράδικα, εξήντα τέσσερα χρόνια ακριβώς από την επέτειο της Βάρκιζας που τιμά τον πάτο αυτού του ποστ.

Βεβαίως οι μέντορες της ημεδαπής αφασίας περί άλλων τυρβάζουν. Οι διαχειριστές της εξουσίας μας διαβεβαίωσαν τον Σεπτέμβριο ότι η χώρα δεν κινδυνεύει από τα τοξικά ομόλογα, αφού προηγουμένως έκαναν την απογραφή το 2005 καρφώνοντας την πατρίδα τους στον μπάρμπα Αλμούνια, που τώρα τους στριμώχνει, γιατί η Ελλάδα είναι κατά ομολογία της κυβέρνησής της, πρώτη στα μπαλαμούτια όπως και στα ελλείμματα, αφού διόρισαν μερικές χιλιάδες αγροφύλακες για τη σωτηρία του έθνους, τώρα αλληλοκατηγορούνται εκ των έσω για ανικανότητα, στο βαθμό που δε σκάνε ακόμα οι βόμβες των μαθητευόμενων τρομοκρατών πρακτόρων, σκορπώντας τον όλεθρο στη δυνατή Ελλάδα των μεταρρυθμίσεων και εκσυγχρονισμού γωνία.

Παράλληλα το έθνος ξεχαρμανιάζει τις καθημερινές με την Πετρούλα και τα σαββατοκύριακα με τις δημοσκοπήσεις. Πρώτο το Πασόκ και αυτό το σαββατοκύριακο με καταλληλότερο πρωθυπουργό τον Καραμανλή, ο οποίος εκλιπαρεί πλέον την αντιπολίτευση για εθνική συνεννόηση, προκειμένου να βγει η πατρίδα από την κρίση και να γλυτώσει ο ίδιος από τις πέτρες, που θα αρχίσουν σε λίγο να σκάνε στην αυλή της Νατάσας. Η ρουφιάνα η ιστορία όμως πως επαναλαμβάνεται: Το 1932 όταν έφτασαν τα απόνερα της κρίσης του ΄29 στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός Βενιζέλος κάλεσε ανεπιτυχώς τον Τσαλδάρη για συνεργασία στα πλαίσια μίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Στην παραπάνω πρόταση η μείζονα αντιπολίτευση του Λαϊκού Κόμματος, σφύριζε αδιάφορα αφήνοντας τον Βενιζέλο να καεί κατά την τελευταία πρωθυπουργία του, διαχειριζόμενος την κρίση.

Οι εναλλακτικές επιλογές σε αυτή την ατμόσφαιρα είναι προφανώς περιορισμένες. Με την ναυτιλία βουλιαγμένη στο τέλμα και την κατασκευή τελειωμένη, απομένει πλέον ο τουρισμός να δώσει το καλοκαίρι τη χαριστική βολή για να καταλάβουμε που βρισκόμαστε. Γιατί αυτή η κρίση, ακόμα και εάν υπάρξει ανάκαμψη στην παγκόσμια αγορά σύντομα, στην Ελλάδα θα έχει χρονικό βάθος που θα είναι μακρύ και αβέβαιο. Στην άκρη του πλάνου η αντιπολίτευση μαραμένη ψελλίζει προτάσεις τραυλίζοντας...

Εκτός από τις πρόωρες εκλογές - που ζητούνται με στυλ να 'χαμε να λέγαμε - να πάμε μόνοι μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο λέει ο ένας, να απαιτήσουμε να ενεργοποιηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση της αλληλεγγύης επιμένει ο άλλος, να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο και η πλουτοκρατία προτείνει η διαρκής επανάσταση στο 18ο συνέδριό της, που θα αποκαταστήσει τον σταλινισμό σαν την πεμπτουσία του σοσιαλισμού, οικουμενική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον ευρωτραπεζίτη Παπαδήμο εισηγείται ο λιμασμένος για εξουσία του 3% με το ζόρι. Και πάλι καλά να λέτε που ο τελευταίος δεν πρότεινε τον Παττακό, αφού κατά τους νεοέλληνες του Σκάι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, της γνωστής γυψοποιίας, συγκαταλέγεται μεταξύ των εκατό μεγαλύτερων Ελλήνων, αντάμα με τον Περικλή, τον Μεγαλέξανδρο και τον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο! Ο Στέλιος περιλαμβάνεται στις Αλαφούζειους δέλτους με τον γενικό όρο Άγνωστος Στρατιώτης δίπλα στον Γεώργιο Καραΐσκάκη και στον Άρη Βελουχιώτη(...). Στην ανάγνωση της λίστας διαπιστώνει κανείς πολύ εύκολα ότι εκτός του Χουάν Ραμόν Ρότσα, Έλληνες και μάλιστα σπουδαίοι, ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο Ιουστινιανός και ο Βασιλεύς Όττο Βίτελσμπαχ. Εκεί που το μηδέν της ελλαδικής αφασίας συναντά εκστατικό το άπειρο της ασχετοσύνης.

Η ελληνική οικονομία στενάζει εξαιτίας της στάσης των τραπεζών που τράβηξαν τα λουριά και στέγνωσαν την αγορά από ρευστό, παραδίδοντας τους επαγγελματίες στους τοκογλύφους και στα τσακάλια για να εφαρμόσουν τις διατάξεις του νέου πτωχευτικού νόμου. Η νέα πιπίλα στο στόμα του παντοτινά ανώριμου βρέφους, του νεοέλληνα επιχειρηματία, που ενώ κολυμπά στα σκατά ονειρεύεται μεγαλεία, γράφει άρθρο 99. Οι Έλληνες τραπεζίτες εφαρμόζοντας τη ρήση του Μαρκ Τουαίην ο τραπεζίτης είναι κάποιος που σου δίνει μία ομπρέλα όταν έχει λιακάδα και σου την παίρνει πίσω όταν αρχίσει να βρέχει , και χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος - τουλάχιστον προφανής λόγος εφόσον η χρηματοπιστωτική κρίση δεν θα πρεπε να τους επηρεάζει - διέκοψαν τις χρηματοδοτήσεις βραχυκυκλώνοντας την αγορά από τη μία μέρα στην άλλη. Εκεί που σε παρακάλαγαν πριν από οκτώ μήνες να σου δώσουν λεφτά, τώρα δε δίνουν φράγκο οδηγώντας τις επιχειρήσεις στην χρεωκοπία. Και μάλιστα τη στιγμή που έχουν κατοχυρώσει τα είκοσι οκτώ δις του σχεδίου ενίσχυσης και έχουν ήδη τσεπώσει αρκετά από αυτά, ενώ ως δείγμα ευρωστίας έριξαν τα επιτόκια καταθέσεων, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν πλέον ανάγκη τα λεφτά των καταθετών. Βεβαίως και υπάρχουν σημαντικές στρεβλώσεις στην ελληνική αγορά, που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της δίχως προηγούμενο χρηματοδότησης των τραπεζών σε κάθε αεριτζή - παπατρέχα, αλλά η φυματίωση δεν γιατρεύεται με ηλεκτροσόκ και ευθανασία...

Και όλα αυτά, ενώ ο Θρύλος κερδίζει πέναλτι λίγο κάτω από το κέντρο ΚΑΙ στην Ευρώπη, μαζεύοντας ταυτόχρονα τρία στο πλεκτό του κηπουρού Νικοπολίδη, έτσι και η εξουσία της ελλαδίτσας, καμώνοντας την ισχυρή, παρακαλά να σφυρίξει κάποιος τη λήξη του ματς, μπας και προλάβουν να γυρίσουν σπίτι οι μεγάλοι διαπραγματευτές, τουλάχιστον με τα σώβρακα, αφού θα έχουν προλάβει να ξεπουλήσουν πρώτα, τα πάντα όλα...

Το μακιγιάζ

Αφού η τεκνατζού Hanna Schmitz στο The reader του Stephen Daldry που διασκεύασε τη νουβέλα του Bernhard Schlink, παραδέχτηκε ότι εντάχθηκε στα Ες Ες το 1943, αφήνοντας μία δουλειά καριέρας, όταν μάλιστα είχε πάρει προαγωγή στην Ζήμενς, για να υπηρετήσει ως ανθρωποφύλακας των κρατούμενων γυναικών στη φρίκη του Άουσβιτς, κρύβοντας έτσι το μυστικό του αναλφαβητισμού της, τι περιμένατε να κάνουν οι καλογυαλισμένοι, πολυμορφωμένοι, λαδωμένοι ποντικοί της Ψωροκώσταινας, με τα δέκα δύο μάστερ και τα δακτυλίδια από τα αμερικάνικα πανεπιστήμια, που παπαρολογούν με θράσος στα παράθυρα της τηλεαπάτης, με μάτια ζαργάνας, πιστοποιημένοι κλεφτοκοτάδες, κρατώντας στα χέρια τα τιμολόγια για τα τηλεφωνικά κέντρα και τους απορροφητήρες. Να μην τα πάρουν τα φράγκα του θείου Ζήμενς και να καταντήσουν σαν την Hanna του απόλυτου καθήκοντος ή και ακόμα χειρότερα, σαν τον εφιάλτη που μετέτρεψαν την Kate Winslet οι μακιγιέρ της παραγωγής?

Άλλωστε η ιστορία αποδεικνύει ότι στην ελλαδίτσα η τύχη της Hanna είναι μόνο για το σινεμά. Διότι αμέσως μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα τον Μάιο του 1941, ο αντιπρόσωπος της εταιρείας και γαμπρός του Ζήμενς, Ιωάννης Βουλπιώτης, ανέλαβε ως γενικός διευθυντής, την αποκλειστική εκμετάλλευση των ραδιοφωνικών εκπομπών όταν ιδρύθηκε η Α.Ε. Ραδιοφωνικών Εκπομπών (ΑΕΡΕ). Λέγεται μάλιστα ότι ο Βουλπιώτης παρακολουθούσε στενά την δραστηριότητα και των τριών δοσίλογων κυβερνήσεων, έχοντας κύριο λόγο στις αποφάσεις τους.

Μετά την κατοχή, ο Ιωάννης Βουλπιώτης συνέχισε να είναι αντιπρόσωπος της Ζήμενς. Τον Αύγουστο του 1955 με την εμπλοκή του σε ένα κορυφαίο σκάνδαλο, αναφορικά με τις προγραμματικές συμβάσεις του ΟΤΕ, προκάλεσε κυβερνητική κρίση, γεγονός που ανάγκασε τον υπουργό συγκοινωνιών και δημοσίων έργων, Κωνσταντίνο Καραμανλή, που αντιδρούσε στις απαιτήσεις της γερμανικής εταιρείας, να θέσει την παραίτησή του στη διάθεση του ετοιμοθάνατου στρατάρχη Παπάγου.

Τα σχόλια στον τύπο, που πρωτοστατούσε η εφημερίδα Ελευθερία, μιλούσαν για στημένη και σκηνοθετημένη υπόθεση. Βλέπετε, οι εγχώριοι σκηνοθέτες των υπερπαραγωγών του πολιτικού χρήματος τα καταφέρνουν καλλίτερα, επιβλέποντας οι ίδιοι το μακιγιάζ του κουκουλώματος, υλοποιώντας τα πρωτόκολλα υψηλής αισθητικής: Μετά τη θύελλα του 1955, η σύμβαση θα κυρωθεί τελικά από την Βουλή των Ελλήνων το 1957, όταν στην εξουσία θα είναι πια η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή...

Η ελεγεία της κατσούνας

Η εβδομάδα που πέρασε ανήκει στην απόβαση των αγροτικών τρακτέρ από την μεγαλόνησο στο λιμάνι του Πειραιά όπου άστραψε και βρόντηξε το αγωνιστικό φρόνημα των κρητικών ενάντια στις σιδερόφρακτες ορδές του συντοπίτη τους υπουργού Μαρκόγιαννη.

Όμως η είδηση της εβδομάδας ήταν η στημένη έκκληση του Μυλοποταμίτη υπουργού Χατδηδάκη, που κάλεσε τους ευπατρίδες Έλληνες επιχειρηματίες να αγοράσουν την Ολυμπιακή. Η άμεση ανταπόκριση του Ανδρέα Βγενόπουλου συντάραξε τις καρδιές των πανελλήνων. Ο πατριωτικός καπιταλισμός ανέλαβε αμέσως δράση, σε βαθμό που ο Μαρξ θα λαμπάδιαζε αυτοπυρπολούμενος έξω από τα γραφεία της MIG. Μετά την ανεπανάληπτη προσφορά του Ανδρέα στο έθνος με την πώληση του ΟΤΕ στους Γερμανούς, τώρα αναλαμβάνει να πασάρει την Ολυμπιακή στην αραπιά, αφού όταν πήγε στο Κατάρ ο πρωθυπουργός και το μισό υπουργικό συμβούλιο, προφανέστατα το έριξαν στους ναργιλέδες κάτω από τις χουρμαδιές και απέτυχαν να ξεπουλήσουν το Πάνθεον πτώμα του εθνικού αερομεταφορέα που δημιούργησαν.

Έτσι η προηγούμενη εβδομάδα ανήκει αναμφίβολα στoυς Κρήτες. Και επειδή αυτό το μπλογκ τείνει να στοιχειώσει με τα κρητικά ελπίζω την επόμενη εβδομάδα να πάρουν τη σκυτάλη της επικαιρότητας οι Πελοποννήσιοι για να επανέλθουν τα πράγματα στη σειρά τους. Προς το παρόν ο πρώτος εκπρόσωπος της Πελοποννήσου, ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, κολλάει αγωνιστικά ένσημα, εμφανιζόμενος στον Πειραιά, όπου απολαμβάνει την υποδοχή των δακρυγόνων από τους πραίτορες του Μαρκογιαννάκη. Ο δακρυσμένος σοσιαλισμός έδωσε τον τόνο στο λιμάνι.

Ωστόσο η καταπληκτική φωτογραφία του κρητικού αγρότη που επιτίθεται στα Ματ με την κατσούνα του, ενώ έχει φάει στη μάπα εξ επαφής τη φυσούνα του Ματατζή με τα χημικά, θα μείνει στην ιστορία.


Ο αγέρωχος κρητικός της φωτογραφίας άξιο τέκνο των ενδόξων προγόνων αγωνιζόμενος υπέρ βωμών και εστιών, αστραφτερών 4Χ4, επιδοτήσεων μέχρι το 3013, επιλέξιμων προϊόντων με το φύτεμα τους και λοιπών πατριωτικών διεκδικήσεων, συναντά τους ήρωες της Κρήτης στον Μυλοπόταμο και στα Ζωνιανά όπου τον Νοέμβριο του 2007 γράφτηκαν σελίδες δόξης, τότε που οι γριές με τα σκουπόξυλα απέκρουσαν τους εισβολείς Εκαμίτες. Διότι αγαπητοί φίλοι είναι αδιανόητο να αγνοείται η καλομαθημένη και καλοθρεμμένη Κρήτη και να δίνονται τα φράγκα για το καλαμπόκι, το στάρι και το βαμβάκι στους Θεσσαλούς, εν δυνάμει ψηφοφόρους του Χατδηγάκη. Μπορεί η κατάληξη του ονόματος του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης να παραπλανά προς στιγμή, γιατί τα σωστά ονόματα του κάμπου ανήκουν στον Σιούφα, στον Σούρλα, στον Σουφλιά αλλά και στην Ζέτα Μακρή, αλλά η λεβεντογέννα δε μασάει από τέτοια και τα άξια τέκνα της αποφάσισαν να κάνουν στον Πειραιά ότι έγινε στο Αρκάδι στεφανωμένοι της αιώνιας δόξας που τους χαρίζει η αθάνατη λαϊκή μούσα, με όπλο την πατροπαράδοτη κατσούνα.

Η κατσούνα, η μαγκούρα του κρητικού βοσκού, το τρίτο του πόδι στο βουνό, είναι το απαραίτητο εφόδιο για κάθε κτηνοτρόφο στη μεγαλόνησο. Σ’αυτή στηρίζεται ο βοσκός καθώς διασκελά τις κακοτοπιές, είναι το πρόχειρο αμυντικό μέσο προστασίας σε κάθε δύσκολη στιγμή ενώ πιάνει, όταν θέλει, τα αιγοπρόβατά (τα δικά του ή τα κλεμμένα) από τον λαιμό. Η χρήση της για τους λοιπούς αγρότες περιοριζόταν στο παρελθόν για το ράβδισμα και το τράβηγμα των ελιών, πριν την εισαγωγή στην συγκομιδή των σύγχρονων μηχανικών μέσων.

Οι καλλίτερες κατσούνες είναι φτιαγμένες από αμπελιτσιά, το πιο τυπικό ενδημικό, αλπικό δένδρο της Κρήτης με την επιστημονική ονομασία Zelcova abelicea cretica, το "ανέγνωρο δεντρό" των κρητικών, ένα από τα πιο σπάνια δέντρα στον κόσμο, που φυτρώνει έως και τα 1760 μέτρα υψόμετρο. Είναι θάμνος που με τα χρόνια εξελίσσεται σε δέντρο και συναντάται κυρίως στην δυτική Κρήτη, στα Λευκά Όρη των Χανίων. Τα δέντρα αμπελιτσιάς που βρίσκονται στο οροπέδιο του Ομαλού πάνω από το φαράγγι της Σαμαριάς θεωρούνται υπεραιωνόβια. Οι κατσούνες που κατασκευάζονται από αμπελιτσιά έχουν γάγλες, δηλαδή είναι κυματοειδείς.

Ωστόσο η αμπελιτσιά ανήκει πλέον στα προστατευόμενα είδη και απαγορεύεται η κοπή της. Η διεύθυνση δασών στα Χανιά δίνει την δικιά της μάχη της κατσούνας κάτι που δεν αρέσει στους βοσκούς που αναγκάζονται πλέον να φτιάχνουν τις γαγλωτές κατσούνες τους από αγριελιά. Πέρυσι κατασχέθηκαν πάνω από πεντακόσιες κατσούνες από αμπελιτσιά από τα καταστήματα τουριστικών ειδών στα Χανιά, που προορίζονταν για τους τουρίστες στην τιμή των είκοσι ευρώ η κάθε μία. Είναι γεγονός ότι οι βοσκοί των Λευκών Ορέων βιώνουν μία ανελέητη δίωξη. Μετά την απαγόρευση στο κυνήγι του αγριμιού τώρα καλούνται να αποδεχτούν την κατάργηση των ιστορικών κατσούνων από αμπελιτσιά. Όπως αντιλαμβάνεστε η στάση των κτηνοτρόφων στα παραπάνω δύο ζητήματα είναι η ίδια με αυτή που απεικονίζεται στις φωτογραφίες του ποστ...

Η αμπελιτσιά θεωρείται αρχέγονο είδος και η αναπαραγωγή της είναι εξαιρετικά δύσκολη. Λέγεται ότι από χίλιους σπόρους προκύπτουν λιγότερα από δέκα φυτά. Στην κεντρική και ανατολική Κρήτη που οι αμπελιτσιές είναι λιγοστές, οι κατσούνες κατασκευάζονται από ξύλο πρίνου. Εκεί οι κατσούνες είναι ευθύγραμμες.


Έτσι την επόμενη φορά που θα τύχει να δείτε τις ταξιαρχίες των κρητικών μαγκουροφόρων σε παράταξη μάχης θα μπορέσετε να αναγνωρίσετε την προέλευσή τους από το σχήμα της κατσούνας που κραδαίνουν. Δεν αποκλείεται βεβαίως το ενδεχόμενο από την έντονη χρήση να ισιώσουν στο μεταξύ οι χανιώτικες γαγλαδωτές κατσούνες στις πλάτες των πραιτόρων του Μαρκόγιαννη...