Μπαμπά μη τρέχεις

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος στο κεντρικό δελτίο της ΝΕΤ μίλησε για την ανάγκη της πολιτικής συναίνεσης, δηλώνοντας με τρόπο οξύτατο την αντίθεσή του με την αριστερά, που δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης. "Φοβάμαι το αύριο" ήταν τα λόγια του δημιουργού που έφτιαξε "Το ταξίδι στα Κύθηρα", και το "Μετέωρο Βήμα του Πελαργού", όταν τότε δε φοβόταν να πει αυτά για τα οποία οι πολλοί -δεξιοί και αριστεροί- το βούλωναν...

Ο αγαπημένος μου ο Μίκης, με πάθος δηλώνει σχεδόν καθημερινά, την ανάγκη εξέγερσης κατά της εθνικής προδοσίας που συντελείται από τα μνημόνια και τους προσκυνημένους, συγκινώντας ξανά τους νεοέλληνες, ηγούμενος μίας περίεργης "σπίθας", με πολλά σούργελα να οχυρώνονται πίσω από το τεράστιο πνευματικό του μέγεθος. Ξεχνά όμως ο Μίκης ότι ήταν υπουργός επικρατείας της νεοφιλελευθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη, το πρόγραμμα της οποίας υπερψήφισε το 1990 και εφαρμόζει με ευλάβεια σήμερα, ο γιος της Μάργκαρετ και άξιος εγγονός του παππού του, που φρόντισε να ματώσει την Αθήνα το μεγάλο Δεκέμβρη του 44, με το αίμα των νεολαίων συντρόφων του Μίκη, με τρόπο που θα τον ζήλευαν οι ημεδαποί υμνητές της Θάτσερ της δεκαετίας του '90, που συμμετείχαν στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο με τον Μίκη.
Ταυτόχρονα μαθαίνω ότι υπέγραψε και την προσφυγή των συνταξιούχων βουλευτών για εκείνα τα αναδρομικούλια. Η μουσική σου Μίκη και αυτά που μας χάρισε, δεν ταιριάζουν με όλα τούτα, και κυρίως πολύ λυπάμαι να σε βλέπω να σε παρασέρνουν και να σε εκθέτουν αυτά τα ποικιλόχρωμα φασιστοειδή, εκμεταλευόμενοι την ανυπόκριτη αγάπη σου για την πατρίδα.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος στη γνωστή πλέον ραδιοφωνική εκπομπή, μίλησε για την ανάγκη μεταφοράς των "λαθρομεταναστών" (ναι! έτσι το είπε) σε αραιοκατοικημένα νησιά με σκοπό να καλλιεργήσουν τη γή και να ζήσουν ήσυχα, με την προστασία του ΟΗΕ, και να κηρυχτεί το κέντρο της Αθήνας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Σε ότι κι αν είπε, αυτό το "λαθρομετανάστες" με καθάρισε...

Κάπως έτσι τα λεγε ο Διονύσης μ' εκείνο το τετράστιχο "Χατζηδάκιαμ' Θοδωράκιαμ'" τότε. Ή ακόμα καλλίτερα στο άλλο με τους στίχους του προκλητικά ριζοσπάστη, Ντίνου Χριστιανόπουλου: "τι να τα κάνω τα τραγούδια σας είναι πολύ ζαχαρωμένα, ταιριάζουν για σοκολατόπαιδα, μα δεν ταιριάζουν σε μένα"...

Και οι τρεις δημιουργοί, αποτελούν εμβληματικές προσωπικότητες αυτού του τόπου και σημάδεψαν με την τέχνη τους γενιές Ελλήνων. Η ταπεινότητά μου, που τους οφείλει τα μέγιστα, θερμά παρακαλεί τους λατρεμένους της μπαμπάδες να είναι προσεκτικοί και να μη τρέχουν όπου τους φωνάζουν, τις πονηρές ημέρες που βιώνουμε. Καταλάβαμε πλέον πολύ καλά ότι όλα αυτά τα ανατρεπτικά που μας δίδαξαν οι ίδιοι παλαιότερα, για το σάπιο ξεπουλημένο στα ξένα συμφέροντα πολιτικό κατεστημένο, ήταν μαρξιστικές αρλούμπες, και ότι όλοι είμαστε πλέον το ίδιο, χωρίς να μας καταδυναστεύουν οι ανοησίες του παρελθόντος, για το δήθεν ξετσίπωτο ανθρωποφάγο κεφάλαιο και την υποτιθέμενη πάλη των τάξεων, παλεύοντας για τη σωτηρία της γλυκιάς πατρίδας μαζί με εγνωσμένου κύρους πατριώτες και νοικοκυραίους, όπως ο πρόεδρος του ΣΕΒ για παράδειγμα που μας προειδοποιεί ότι θα πεινάσουμε, αφού άλλωστε μαζί του τα φάγαμε, ληστεύοντας το κράτος, όπως δήλωσε ένα άλλο οργισμένο παιδί του παριζιάνικου επαναστάτη Μάη του '68.

Επειδή όμως καλοί μου μπαμπάδες, "οι Κυνηγοί", "ο Θίασος" και "ο Μεγαλέξανδρος" δεν ήταν παιδιάστικες ανοησίες, "το Βρώμικο Ψωμί" ποτέ δεν καθάρισε, και εσείς φροντίσατε και έμαθα πολύ καλά , να περιέχω δακρύζοντας, σαν καλός γιος, "τη ρωμιουσύνη μη την κλαις", σας λέω ότι ο λόγος, τα πλάνα και οι μουσικές σας δεν πήγανε χαμένα, και αυτό που θαρθει σαν χείμαρρος να σαρώσει τους φαύλους ξεπουλημένους, πάνω στη δική σας τέχνη θα πορευτεί για να νικήσει. Γιατί εάν δεν το έχετε ακουστά, ο φόβος ήδη πεθαίνει στην Μαδρίτη...

Χαίρε Τάσο Καρατάσο (२)

Μια ακόμα ιστορία αστυνομικής (μόνον;) τρέλας. Το θύμα της ιστορίας αυτής λέγεται Φώτης Δήμου, είναι 21 ετών, φοιτητής στα ΤΕΙ και τώρα -- αίφνης, βρίσκεται κρατούμενος στον Κορυδαλλό, αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για δύο κακουργήματα. Το αμάρτημα του νεαρού σπουδαστή είναι ότι κατέβηκε στη διαδήλωση της περασμένης Τετάρτης.
Λογικόν - εργαζόμενος και ο ίδιος για να σπουδάζει, γόνος επίσης εργατικής οικογένειας, πήρε τους φίλους του και κατέβηκε στον δρόμο - δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά.
Οταν άρχισαν τα επεισόδια μεταξύ κουκουλοφόρων και αστυνομικών, το μπλοκ των «Δεν πληρώνω», στο οποίον ήταν και ο κ. Δήμου, διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη, ενώ ο ίδιος βρέθηκε να αντιμετωπίζει δύο αστυνομικούς, ο ένας των οποίων τον έδερνε με κλομπιές και κλωτσιές, ενώ ο άλλος τον ρωτούσε «πού τη βρήκες την τσάντα, ρε;» παρ' ότι ο δερόμενος διαμαρτυρόταν ότι δεν έχει καμμιά τσάντα, «δεν πειράζει, πάρ' τη δωράκι» του απάντησε ο εν λόγω αστυνομικός
και του «φύτεψε» μια τσάντα αγνώστου προελεύσεως με «γνωστόν» περιεχόμενο: τέσσερις μολότωφ.
Ομως ο κ. Δήμου δεν είχε τσάντα πάνω του ούτε πριν συλληφθεί ούτε κατά τη σύλληψή του. Πώς αποδεικνύεται αυτό; από παρατυχόντα φωτογράφο, ο οποίος (επαγγελματίας φωτορεπόρτερ) όχι μόνον φωτογράφησε τις φάσεις με τον ξυλοδαρμό του κ. Δήμου άνευ τσάντας, με τη σύλληψή του επίσης άνευ τσάντας, αλλά και προσέτι έχει προσέλθει ως αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων, μάρτυρας υπεράσπισης του κατηγορουμένου, διότι, εν τέλει ο κ. Δήμου βρέθηκε κατηγορούμενος και βρίσκεται προφυλακισμένος.
Εκτός από την τσάντα με τις μολότωφ κατηγορείται επίσης ότι φορούσε αντιασφυξιογόνο μάσκα, ενώ πάλι στις φωτογραφίες φαίνεται (αλλά και οι υπόλοιποι αυτόπτες μάρτυρες βεβαιώνουν) ότι φορούσε απλώς μια χειρουργική μάσκα, απ' αυτές που φοράμε όλοι για να αντέξουμε τα εντομοκτόνα που μας ρίχνουν οι αστυνομικοί στις διαδηλώσεις.
Οι φωτογραφίες αυτές βρίσκονται ήδη αναρτημένες στο διαδίκτυο και είχαν τεθεί υπ' όψιν της κυρίας εισαγγελέως κατά την ανάκριση, αλλά δεν φτούρησαν.
Οπως δεν φτούρησε και το εξής κραυγαλέο γεγονός: οι αστυνομικοί συνέλαβαν τον κ. Φώτη Δήμου κατά δήλωσίν τους στη μία και πενήντα το μεσημέρι, όμως την ίδια ακριβώς ώρα, όπως εμφαίνεται απ' τον αναλυτικό λογαριασμό (Κοσμοτέ) του κινητού που χρησιμοποιεί, ο συλληφθείς μιλούσε με τη μητέρα του!

Εχουμε λοιπόν και λέμε:

στην μπουζού ένας πολίτης με κατηγορίες για δύο κακουργήματα τη στιγμή που ήδη απ' την ανάκριση γίνεται φανερό με στοιχεία (φωτογραφίες, μαρτυρίες, τηλέφωνο) ότι πρόκειται για μιαν ακόμη συνήθη διεκπεραίωση σύλληψης μια ρουτίνα των αστυνομικών οργάνων να διαλέγουν «συνήθεις υπόπτους» απ' τον σωρό των διαδηλωτών διότι το να πιάσουν μπάχαλους κι ανάμεσά τους δικούς τους πράκτορες, τσούζει, χαλάει τη μαγιά, κόβει η μαρμίτα.

Οχι μόνον βία, όχι μόνον αστυνομική αυθαιρεσία, όχι μόνον χάλκευση στοιχείων, αλλά αυτή η επιμονή στην πεπατημένη της εξαπόλυσης κατηγοριών κατά αθώων, οι οποίες συνήθως πέφτουν στις δικαστικές αίθουσες, αφού πρώτα όμως οι κατηγορούμενοι έχουν ταλαιπωρηθεί (άγρια) και (συχνά) διαπομπευθεί.

Το πιο αστείο, τραγικά αστείο σε αυτήν τη θλιβερή ιστορία είναι ότι ο συλληφθείς Γιαγκούλας, δηλαδή ο κ. Φώτης Δήμου, είχε πάει να δώσει αίμα (εθελοντής αιμοδότης όπως βεβαιώνει το Γ.Ν. Νίκαιας) για τους αστυνομικούς που τραυματίστηκαν κατά την επίθεση εναντίον της ομάδας ΔΙΑΣ στον Ρέντη (3.ΙΙΙ.2011), όταν σκοτώθηκαν δύο αστυνομικοί και τραυματίστηκαν σοβαρά άλλοι δύο.

Και, για όποιον μπορεί να έχει αμφιβολίες για την αθωότητα του συλληφθέντος, είναι σημαντικό το γεγονός ότι ζήτησε ο ίδιος, και κατά την προανάκρισή του στη ΓΑΔΑ, και κατά την ανάκρισή του, την άμεση δακτυλοσκοπική εξέταση όλων των ευρημάτων.

Ούτε τσάντα έφερε, ούτε αντιασφυξιογόνο μάσκα φορούσε! Κι όμως βρίσκεται στον Κορυδαλλό, περιμένοντας να κριθεί η προσφυγή του κατά της προφυλάκισής του.

Κυρίες και κύριοι δικαστές;

Το άρθρο είναι του ΣΤΑΘΗ και δημοσιεύεται στον ΝΑΥΤΙΛΟ της σημερινής Ελευθεροτυπίας με τίτλο "πράσινα παπούτσια 2"

Είναι η πρώτη φορά που αναδημοσιεύω άρθρο, αλλά νομίζω ότι πρόκειται για επιβεβαίωση μιας φασίζουσας πρόκλησης που θέλει απάντηση. Με τις υγείες σας σύντροφε υπουργέ.....

Στην Αθήνα σύντροφε. Στην Αθήνα...

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΝΤΟΜΙΝΙΚ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΖΑΜΠΑ ΤΟ ΜΟΥΝΙ
ΚΙ ΑΝ ΒΑΡΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙ
Μ' ΕΝΑ ΓΙΟΥΡΟ ΔΕΚΑ ΤΟΝΝΟΙ

Αφιερωμένο εξαιρετικά στο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης που προώθησε "θεσμικά" ο σύντροφος προϊστάμενος του IMF, στον πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς, με σκοπό να γεμίσουν την Ευρώπη με ημεδαπές καλές, φθηνές, χλαμιδοφόρες, νόμιμες πουτάνες, για να βγει η πατρίδα από την κρίση. Ζήτω στους επιβήτορες φίλους του έθνους μας αδέλφια!
Γιατί όπως είναι γνωστό από τη σοσιαλιστική διαχρονία, η ηθική (των άλλων, αυτών που είναι από κάτω δηλαδή) είναι η ύψιστη αρετή κάθε καλού καβαλάρη, κοινωνικού μεταρρυθμιστή.
Πάντως η Μέρκελ ενδεχομένως να τη γλίτωνε. Ο σύντροφος θα ξεχαρμάνιαζε στην καμαριέρα, πριν πάει στο Βερολίνο, αποφεύγοντας την επίθεση στην ταξική αντίπαλο καγγελάριο...

Χαίρε Τάσο Καρατάσο

Αμήχανα εκστασιασμένοι μπροστά στην έκπληξη που η ζωή μας επιφύλασσε. Ζούμε επιτέλους και τούτη την μοναδική εμπειρία στη φτωχή μας πατρίδα. Σύσσωμη η ελληνική κοινωνία περιμένει και αγωνιά για το πετυχημένο σκάσιμο του γνωστού αυγού. Ζήτω στις διαχρονικές - μεταπολεμικές- κουφάλες για την εξαθλίωση της πατρίδας. Μπράβο τους. Για το μίσος που μας μπόλιασαν. Εύγε. Για το φόβο που μας παροχετεύουν ενδοφλέβια κάθε βράδυ μέσα από τα δελτία των εργολάβων τους. Δύο φόνοι και δύο συμπολίτες που χαροπαλεύουν σημαίνουν απλά την αρχή της απίστευτης τραγωδίας. Ο μαέστρος της καφρίλας, ο ξεπαπούτσωτος σύντροφος Παπουτσής αφού καμάρωσε βλέποντας το Αιγαίο γεμάτο πτώματα σαν υπουργός ναυτιλίας της σημιτικής εκσυγχρονιστικής ληστείας, ας επαίρεται πλέον και για το αίμα που φρόντισε να ξεκινήσει να χύνεται μαζικά στο κέντρο της Αθήνας, και ίσως, εάν του έχει μείνει λίγο τσίπα, να θυμηθεί τότε που ήταν το πρώτο βιολί στην ΕΦΕΕ, μπας και ξεράσει σε καμία γωνία από την αηδία, κατεβαίνοντας - έστω και λίγο - από το βάθρο της ορχήστρας, στο έργο που διευθύνει...