Ελλείψει στοιχείων

Λίγες μόνο μέρες μετά την επέτειο της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς και τους γερμανοντυμένους Έλληνες συνεργάτες τους (Τάγματα Ασφαλείας και άλλους προδότες), στις 30 Οκτωβρίου 1944, και ενώ επιτέλους το ελληνικό κράτος αναγνώρισε και «ντε γιούρε» πως η πόλη μας είναι «μαρτυρική», η αρμόδια (;) επιτροπή ονοματοθεσιών της διορισμένης Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης αποφάσισε να απορρίψει απόφαση του εκλεγμένου από τον λαό Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για τη μετονομασία της οδού «Καθηγητού Περικλέους Βιζουκίδου» (sic) σε «Αγωνιστών Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης», που ταυτόχρονα εγκαινιάζει την εκκαθάριση της πόλης από τα κατάλοιπα της κατοχικής φαιάς πανούκλας.

Ο καθηγητής Βιζουκίδης, γνωστός στον ακαδημαϊκό χώρο ως «φον», ήταν στην κατάπτυστη επιτροπή των αρχών της πόλης  που υποδέχτηκε στις 9/4/1941 τους χιτλερικούς κατακτητές και τους παρέδωσε τα κλειδιά της.

Η ομόφωνη απόρριψη της μετονομασίας από επιτροπή της (διορισμένης από την κυβέρνηση) Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας -Θράκης δημιουργεί σωρεία ερωτημάτων. Βασική αρμοδιότητα της επιτροπής -στην οποία προεδρεύει κάποια δημόσια υπάλληλος και συμμετέχουν δημοτικοί σύμβουλοι άλλων δήμων (!)- είναι η εξέταση της νομιμότητας της απόφασης (αν ελήφθη με απαρτία, με νόμιμες διαδικασίες κ.λπ.). 

Η επιτροπή των ασχέτων, ωστόσο, αποφαίνεται ομοφώνως και με απίστευτο θράσος ότι η μετονομασία απορρίπτεται λόγω «έλλειψης επαρκών και πειστικών στοιχείων». Προφανώς ήθελαν και σε βίντεο την υποδοχή των χιτλερικών μοτοσικλετιστών από τους Ραγκαβή, Μερκουρίου, Μητροπολίτη Γεννάδιο και Βιζουκίδη. Δεν τους αρκεί η φωτογραφία. Προφανώς και ήθελαν… μαγνητοφωνημένες τις καταθέσεις των φοιτητών και καθηγητών του ΑΠΘ που διώχθηκαν με παρεμβάσεις του Βιζουκίδη κατά την περίοδο της Κατοχής.

Για την ιστορία, οι πέντε που αποφάσισαν την αποκατάσταση του «καθηγητού Βιζουκίδου» είναι: η υπάλληλος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας -Θράκης Μαρία Τσάρα, ο πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Θέρμης Απόστολος Τσολάκης (ΠΑΣΟΚ), ο δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας - Χορτιάτη Μιχαήλ Γεράνης (Ν.Δ., τέως πρόεδρος της κοινότητας Χορτιάτη και τέως πρόεδρος του Δικτύου Μαρτυρικών Χωριών και Πόλεων 1941-44!) και οι φιλόλογοι Κωνσταντίνος Ντούρος, Ελένη Χειμαριού.

Ο διορισμένος από την τρικομματική κυβέρνηση περιφερειάρχης Αθανάσιος Καρούντζος, φαρμακοποιός το επάγγελμα, αλλά τοποθετούμενος από το ΠΑΣΟΚ (του οποίου είναι μέλος από το 1975) σε ανάλογες θέσεις εδώ και 13 χρόνια, οφείλει να εξηγήσει: 1. Αν έλεγξε τους λόγους για τους οποίους η υπ’ αυτόν επιτροπή έκρινε την ουσία και όχι τη νομιμότητα. 2. Αν, παρ’ όλα αυτά, κρίνοντας την ουσία, όφειλε να καλέσει ως μάρτυρες όχι μόνον αυτούς που υπερασπίζονται το καλώς έχει του Περικλή Βιζουκίδη και την προς τιμήν του ονοματοθεσία από το χουντικό Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης (28-5-1969), όπως τον γνωστό δικηγόρο Οδυσσέα Τόσκα, πρόεδρο της Βασιλικής Ενώσεως Ελλάδος και αρχηγό της χουντικής ΕΠΕΝ στη Θεσσαλονίκη, αλλά και αυτούς που ενοχλούνται από την παρουσία σε δρόμους της πόλης των όσων υπηρέτησαν τους κατακτητές ή υπήρξαν πιστοί συνεργάτες τους (π.χ. ο κατοχικός δήμαρχος Μερκουρίου, ο κατοχικός φρούραρχος Χρυσοχόου κ.ά.). 

Περιμένουμε: - από τον διορισμένο περιφερειάρχη να καταργήσει την άκρως περίεργη απόφαση που υποκρύπτει διάθεση αποκατάστασης όλων των συνεργατών της Κατοχής αλλά και της δικτατορίας, - από το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης αλλά και τα αντίστοιχα Θέρμης και Πυλαίας - Χορτιάτη να αποφασίσουν σχετικά με την κατάπτυστη ενέργεια, - από την παράταξη ''Ενεργοί πολίτες - Οικολογία στην πράξη'' να διευκρινίσει αν η στάση του επικεφαλής της στο Δημοτικό Συμβούλιο Χ. Μάτη κατά της μετονομασίας και με αποδοχή των επιχειρημάτων της πλευράς των υπερασπιστών Βιζουκίδη, τη βρίσκει σύμφωνη. Προφανώς η οικονομική υποδούλωση του ελληνικού λαού πρέπει να συνοδευτεί και από την πνευματική, αλλά και την επανεμφάνιση των υπερασπιστών της «Ελλάδος των Ελλήνων Χριστιανών».

Με οδηγό τη ρήση του Κικέρωνα ότι «η Ιστορία δεν πρέπει να λέει κανένα ψέμα ούτε να κλείνει τα αυτιά της σε καμία αλήθεια», αλλά και του αξέχαστου Μ. Αναγνωστάκη («φτάνουν πια τα παραμύθια… λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι, δείχνω με το χέρι τους κακούς… πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά»), ήρθε η ώρα να γκρεμιστεί το φράγμα της σιωπής που επί δεκαετίες χτίστηκε σ’ αυτήν την πόλη από εκείνους που είχαν και εξακολουθούν να έχουν συμφέρον από τη συσκότιση της ιστορίας της.

Χρίστος Ζαφείρης,

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης,

Κλέαρχος Τσαουσίδης

Για την αντιγραφή Βασικός Μέτοχος